Qeni i ftuar për darkë

Një zotëri i pasur ftoi një fisnik të darkonte me të dhe u dha urdhër njerëzve të vet të shtronin një tryezë të jashtëzakonshme. Në të njëjtën kohë, qeni i zotërisë së pasur takoi qenin e fisnikut dhe i tha: - Eja edhe ti, shok i mirë, të darkosh me ne sonte.
Qenit të fisnikut iu bë qejfi nga ftesa dhe shkoi për të parë nga afër përgatitjet e gostisë.
- Çfarë darkë e hatashme do të jetë! - tha me vete qeni i fisnikut. - Çfarë fati! Do të kënaqem në gosti dhe do të mundohem të ruaj ca gjëra mënjanë sonte, se nesër mund të mos kem ç’të ha.
Teksa thoshte këto me vete, tundte bishtin e shihte me dinakëri mikun që e kishte ftuar për darkë. Mirëpo syrit të mprehtë të kuzhinierit nuk i shpëtoi tundja e bishtit të qenit dhe ky e kapi qenin e huaj për këmbës dhe flaku jashtë dritares.
Qeni u rrëzua përtokë dhe filloi të angullinte e të ecte lart e poshtë rrugës. Këtë zallamahi e dëgjuan qentë e fqinjëve, të cilët rendën ta pyesnin se si i kishte shkuar darka.
- Të them të drejtën, - foli qeni i fisnikut me një buzëqeshje për të ardhur keq, - nuk e mbaj mend mirë, sepse pimë aq shumë sa nuk më kujtohet si dola nga shtëpia.
Porosia që del nga kjo fabul është: ata që hyjnë nga dera e pasme, nuk është çudi që dalin nga dritarja. /zeri/