XHEMAJL OBRIJA NË TURJAKË

Po i tregonte një drenicas pleqnarit Xhemjl Obrija se si ishte çmend një burrë dhe anëtarët e familjes e kishin lidhur dhe po e ushqenin.
“Mirë paskan bërë- tha Xhemjali- shyqyr!”
“Pse po thua ashtu, o aga Xhemajl!?”- u çudit fshatari.
“Paj po them se shumica e paskan bërë zap një të çmendur dhe po e ushqyekan derisa t’i dalë ndonjë ilaç te mjeku apo te hoxha. Qysh po do me ardhë koha, kemi m’u çmend gjysma, që thua ti, dhe gjysma e shëndoshë nuk mund ta bajë zap gjysmën tjetër!”
Bisedën e patëm lënë përgjysmë dhe po e vazhdojmë sot më 24.12.2006:
Xhemajl Obria ka vdekur 1908, e ka lënë zëvendës vëllaun e vet, Kadriun. Nja një muaj a dy pas vdekjes së tij, kishin ardhur dy mysafirë të panjohur. Kur e kanë marrë vesh se ka vdekur Xhemajli, nuk e kanë treguar qëllimin pse kanë ardhur. Edhe u tubojshin krejt kojshia pas darke. Edhe rrinë sa rrinë dhe shkojnë pa e ditur se nga ishin, vetëm se janë jabanxhi. Janëhpërnda diut me flejt, të nesërmën janë shkuar fqinjët te Kadriu, dhe kanë vetë në i ka njohur ata mysafirë se nga ishin e kush ishin? Ai është përgjigjur se po, se ata kallëzuan, ishinkanë mësitët e Leninit! Janë ardhur nëpër Kosovë me i vetë krentë e Kosovës a e pranojnë partinëe e Leninit. Ai Çka iu the? Ua këndova një kangë:

Në thasha unë çka ka thanë Lenini
M’u baftë barku gurë mullini!
Edhe kur të vdes në dhe
n’vorre tona mos më shtini
Gjumni në gropa të Halim Brahimit
Le t’më hanë qentë e Qerkinit!
Le t’m’i shpein eshtrat nëpër fushë
Le tadijnë hallku se sjam kanë kurrkush!

1943 kryetarët e tri komnave të Drenicës: Banush Sedllari, Isuf Gradica edhe Sadik Zeneli, kryetar i komunës dhe deputet me Ferat Dragën, të partisë demokratike; janë shkuar te Tahir Berisha me pyet se çka po bëhet, pasi e ka Rifatin komunist, e di se çka po bahet? Ai ka thënë se nuk e di, por pasi tanimë kanë ardhur do t’ua këndojë një këngë:

Moj Kosovë, mori bijë
T’u ka pre një këmishë për ty
Këmisha e re pëlhura e vjetër
Vishe qito se s’ka tjetër!
Mirë e dimë se nuk t’bjen taman
Se u pre në Beligrad
e është qepur në Tiranë!
25.12.2006- bashkë me zotni Hajriz Demakun u vozitëm për në Gjilan: moti kohë nuk e ka parë Gjilanin dhe deshëm t’ia bënim një vizitë poetit Selman Vokshit. Zotni Selmani dhe zonja e shtëpisë, Ajshja, u gëzuan dhe u kënaqëm muhabet e recitime! Zotni Selmanit i kishte ardhur një këngë e incizuar në magnetofon për babin e tij, Lot Vakun me shokë, nga këngëtarë të Shqipërisë!
“Ata paskan kënduar më mirë se unë për babin tim!”- na tha zotni Selmani.
Pas disa orësh biseda, pije e ngrënie, kërkojmë leje dhe ngrihemi në këmbë; na falënderojnë dhe shtojnë se u kënaqëm duke kaluar çaste të këndshme.
Zotni Selmani më porosit që ta takoj kryetarin e rinisë, zotni Mentor Baranin, që të merremi vesh për përkujtimin e përvjetorit të vdekjes të Dr. Ibrahim Rugovës, që vjershat e tija të deklamohen në recital më 21 janar 2007.
Pyetje: Meritat e veprimtarit pjesëtohen me meritat edhe të bashkëshortes?
Përgjigje:
Pyetja e fundit: Një urim apo porosi për Vitin e Ri 2007?
Përgjigje:

Binak Ulaj


ÇUDI 


Të shkrumbuar paskemi qenë
Për pushtet- të papushtet
Medet!
Për LIRI- çalthi
Për pasuri-vrap
Cjepurrakë *

ÇUDI

E pjellë stramastike *
Kobëtarë të çdollojtë
Cucerranë* në pushtet- të papushtet
LIRIA cërron degëprerë
Ngopemi me erë

ÇUDI

Shkrumb, të shkrumbuar
Për lirinë e
Përfitimeve
Uzurpimeve
E agmi Lirie larg
Kështu, cakapreka 
Vjen vdeka

ÇUDI

Sa kamës paskemi qenë
Për ndërtime, mbindërtime
Të egra...
E thoshim
E themi
S' kemi
Për liri
Për të RËNËT...
Mjaft kemi dhënë
Të gjorët ne
Sa ditëlënë

ÇUDI


Pak AMANETAS
Të LIRISË
Mbetëm
Jetëzbrazët
E ahti i të RËNËVE EMËRNDRITUR
Ajgëton
Vështrojmë anamendas
Çervish liria bëhet
Dëmës të LIRISË shumë,
pak AMANETAS, pak
LIRIA kullon gjak
Fytin n' lak

Amanet shajnish
Ne, të rinjtë
T' krahut njerëzor
Mësimin e jetës
Mësuam e mësojmë
Vrapaqorras
S’ ju besojmë
Se lirinë
Shajtojnë, shajtojnë *
Fidanë lirie
prapë
Shemërtojmë*


ÇUDI
Tanimë
s 'çuditëm për asgjë 
ÇUDI

Prishtinë, 2004

- Ish kanë ni trim, burr i mirë e i paçë, edhe n’çdo luftë qi ish ra, ish da me nerë. Edhe i duel kanga edhe vet met i gjallë. Kanga e ti u knojke n’çdo sobë dhe u ngojke me shumë vëmendje. Ni ditë qelloi ky n’ni gazmen edhe kngatarët e mueren e p’e knojnë kangën e ti. Kur e kryen kangën e ti, edhe i njeu ky punët e trimnitë e veta n’kangë, u dalldis, e nxori alltinë e qiti përpjetë. Kur qiti allti, masi qe u kry kanga e ti, i thanë ata t’sobës:
- Ah t’u thaftë krahi, t’u thaftë,, çka bane ! E vrave kangën tande !
Pej asaj dite nuk ju knu kanga kurr. Se ni njeri qe krenohet kur t’e livdon dikush, Ai nuk fiton, po hup. Përkundrazi kur t’livdojnë, duhet m’u kuqë e e m’e ungjë kryet.

Shkon nji far Hajrizi me çue pare s’pari te miku. Asht adet qi, kur shkohet, duhet mi qu nja tri a katër okë sheqer, kafe e duhan. Tu i zoti i shpisë kishin ardhë shumë kojshi e ishin ba koxha kallabllak. Tuj nejt mas darke e tu pjekë kafe mas kafe, soset sheqeri. Nja prej atyne kojshive i thotë Hajrizit qi kish que paret:
- Mik, çou me shku n’han t’Lutanit e me marr harç se u sos sheqeri.
- Qysh u sos kaq shpejt ? - tha Hajrizi. – Boll kam pas marrë e ma ka pas marrë menja qi mirë jam shtërngue për mik s’pari.
At’herë ja priti tjetri:
- He more mik, kur t’dalsh me gjahtua, duhet me mushë pushkën si për fëllanzë si për uk.
- Valla, jo si për fëllanzë, po e kam pas mushë si për thi, po tybe nuk e nali, - tha Hajrizi e u çue me shkue n’han.

Rexhë Ilazi, këngëtar e hokatar nga Kopiliqi i Drenicës, këndonte nëpër dasma këngë trimërie si për Azem Bejtën, Qorr Ilazin, Bec Sinanin etj. Në mbyllje të dasmës Rexha shpesh e këndonte edhe këngën: “Marshll Tita në kali të bardhë“, në mënyrë që ta kishte si mbulesë nëse ndonjë spiun e denonconte të pushteti i atëhershëm.
Një ditë e thërrasin Rexhën në stacion të milicisë, dhe i thonë: - Rexhë, ti po i këndon disa këngë jo të mira nëpër dasma. Për këtë Rexhë duhet me pagua tatimin! Rexha u habit fare e po u thotë se si ka mundësi me pagua njeriu tatim për gojën e vet?! Unë me dashtë nuk këndoi fare, ose nuk flas, apo ia fus gishtat dhe e shqyej gojën deri të veshtë...
Njeri nga inspektoret e UDB-së, duke e humbur durimin po i thotë: - Rexhë, ti po ha m** e po këndon nëpër dasma këngë për Azem e Shote Galicën, Qorr Ilazi, Bec Sinanin etj. Pra, po këndon këngët për kaçakët që kanë luftuar kundër Serbisë!
Ngadalë, - i tha Rexha inspektorit me të butë, se në çdo mbarim të dasmave po e ha edhe nga një m** të madh duke kënduar edhe këngën e Marshall Titës. Këtë sikur po e harroni ju zoti inspektor, - deshi të arsyetohej Rexha, por krisi dajaku...

Murtezi i Demovite nga Kërrnina kishte qenë i varfër. Mirëpo, punëtor i madh dhe shumë i ndershëm. Një ditë vjeshte punon te Dan Shalaku. Në bisedë e sipër bie llafi rreth pastërrmës. Murtezi i varfër e nuk kishte mundësi me pre pastërrmë për dimër i thotë Danit:
- Allahile Dan a donë me pre diç për pastërrmë sivjet?
- Dani, me emër të Zotit fortë edhe te mirë, eja shikoje në Ahur!
- Murtezi gëzohet! Duke shkuar për në shtëpi vet me vete thotë: qe besa nuk ka me më bë zë për darkë të pastërrmës, por pa ja ba edhe unë një çivi nuk e la!
Erdhi dita, pastërma u pre, por Dani nuk e thirri Murtezin. Mirëpo, Murtezi fshehët në ahur pas shkallëve të kullës. Dani për ta la gojën dhe për tu betuar se e ka thirr del në krye të shkallëve dhe thërret: Ooo Murtez Dema uooo!!! Murtezi pa një pa dy del nga nën shkallët e bërtet me sa zë ka: Ooo!!! Këtu jam o Dan Shalaku oreee!!!
Edhe miqtë e mi të nderuar paskan dalë nga Sofra e madhe e Drenicës! Qe besa edhe “Murtez Dema” ju rrinë prapa. Shkon Drenica hapa “Rama islamit shkon për prapa!!!