Xhuxhi i asgjësë

Na ishte një herë një xhuxh asgjëje. Kishte hundën prej asgjëje, gojën prej asgjëje, ishte i veshur me asgjë dhe vishte këpucë asgjëje. Udhëtoi në rrugë prej asgjëje që shkonte në asnjë vend. Takoi një mi asgjëje dhe e pyeti:
- Nuk ke frikë nga macja?
- Vërtetë jo, - u përgjigj miu prej asgjëje, - në këtë vend asgjëje ka vetëm mace asgjëje që kanë mustaqe asgjëje dhe kthetra asgjëje. Për më tepër, unë e respektoj djathin. Haj vetëm britmat. Nuk janë prej asgjëje, por më pëlqejnë më shumë.
- Po më rrotullohet koka, - tha xhuxhi prej asgjëje.
- Është një kokë asgjëje: edhe nëse e përplas me murin nuk do të vritet.
- Burri prej asgjëje, duke dashur të bëjë një provë, kërkoi një mur asgjëje dhe meqë ai kishte marrë shumë vrull, ra nga ana tjetër. Dhe andej nuk kishte asgjë asgjëje.
Xhuxhi prej asgjëje ishte shumë i lodhur me gjithë atë asgjë dhe e zuri gjumi. Dhe ndërsa flinte ëndërronte sikur ishte një xhuxh asgjëje, dhe shkonte në një rrugë asgjëje, dhe takonte një mi asgjëje, dhe atij i hante vrimat e djathit. Dhe miu i asgjësë kishte të drejtë: kishin shijen e asgjësë.