Besimet në parahistori

Një nga tiparet më të dallueshme të njeriut modern është gjuha. Gjuha lindi si nevojë e domosdoshme e komunikimit mes njerëzve. Gjuha ishte bashkudhëtare me mendimin. Njerëzit filluan të komunikojnë mes tyre, të mendojnë e padyshim të shprehin ndjesitë e tyre.

Por që të gjitha këto ishin në fazën fillestare. Komunikimi dhe mendimi, nuk arriti të shpjegonte disi dukuritë e jetës së përditshme as të mjedisit që i rrethonte. Lëkundjet e tokës, zjarret, thatësira, i ftohti apo reshjet e dendura ishin të vështira për t’u shpjeguar. Kjo bëri që njerëzit të krijojnë bindjen se një forcë e mbinatyrshme kontrollonte natyrën. Mbase për të frenuar këto dukuri, ata duhet t’i drejtoheshin një besimi që mund të zbuste sadopak dëmet që pasonin dukuritë e sipërpërmendura. Besimi në atë periudhë ndryshonte nga sot. Prandaj ai është quajtur politeizëm, besimi në shumë fe.

Animizmi (vjen nga latinishtja anima, shpirti) ishte besimi tek shpirti i njeriut. Duke besuar se shpirti i njeriut endej në botën e njerëzve edhe pas vdekjes. Njerëzit kur i varrosnin të vdekurit fusnin në varr ushqime dhe armë.

Totemizmi ishte besimi i njerëzve në lidhjen që krijohej mes njeriut dhe kafshëve. Me këtë shpjegohet fakti që deri në ditët tona disa kafshë quhen të shenjta. Njerëzit primitivë i shpallën disa kafshë totem.

Magjia, ishte një formë besimi që u krijua prej njerëzve me mendimin për të ndikuar mbi natyrën. Magjia është e njohur deri në ditët tona. Shumë besojnë te magjia apo forcën që ajo ka në ndryshimin e jetës së tyre apo në përkeqësimin e saj. Përveç magjisë, i përhapur ka qenë edhe parashikimi i fatit dhe ngjarjeve. Madje për këta të fundit kishte edhe objekte kulti të veçanta, si për shembull orakulli i Delfit në Greqinë e lashtë.