Historia e Himnit Kombëtar

Himni i Flamurit ose Rreth Flamurit të Përbashkuar me të cilin njihet më shpesh, është përdorur për herë të parë në vitin 1912, me shpalljen e Pavarësisë së Shqipërisë. Fillimisht himni ishte një marsh rumun i përdorur edhe si himn kombëtar.
Kompozimin e këngës e bëri Ciprian Porumbescu ndërsa autor i tekstit ishte Asdreni. Deri më tani, poeti Lasgush Poradeci është ai i cili ka përshkruar dhe botuar i pari historinë e krijimit të himnit tonë.
Në punimin “Himni Kombëtar: Flamurit pranë të bashkuar dhe gjeneza e tij”, Poradeci bëhet kështu edhe rrëfyesi kryesor për këtë ngjarje madhore.
Në rrëfimin e tij të tërheq vëmendjen një hollësi. Kjo hollësi, lidhet me faktin e thjeshtë se askush në ato çaste historike për Shqipërinë, nuk mendonte se ajo këngë e ngritur dhe e kënduar për të parën herë nga kori i kolonisë shqiptare të Bukureshtit, do të ishte himni i ardhshëm.
Ja ç’thotë Lasgushi: “…me fjalë të tjera, himni nuk u përgatit me qëllimin e posaçëm që të shërbejë si Himn Kombëtar, të përmbushë misionin e shenjtë të këngës simbolike zyrtare të popullit”.
Nga këto radhë, por dhe nga zhvillimi i mëtejmë i historisë së Shqipërisë, vihet re se në kushtet kur nuk kishte shtet shqiptar ishte jashtë mendjeje, që dikush të mendonte që në fillim të kishim himnin e pastaj të bënim shtetin.