Luani i dashuruar

Shumë kohë më parë, një luan ra në dashuri me vajzën e druvarit dhe kërkoi të martohej me të. Druvarit nuk i pëlqeu kjo ofertë dhe e kundërshtoi nderin e një aleance kaq të rrezikshme.
Kur luani shprehu pakënaqësinë e vet sipas stilit mbretëror dhe e kërcënoi druvarin e shkretë, ky i fundit e kuptoi se mbreti i kafshëve nuk ishte ndonjë krijesë aq e butë sa të shpërfillej lehtësisht dhe vrau mendjen për të gjetur rrugë më të mençur mospranimi.
- Ndihem tepër i lajkatuar nga propozimi yt, - tha druvari. - Por, zotëri fisnik, pa shih ç’dhëmbë të madhërishëm keni! Çfarë kthetrash të frikshme! A mund të gjendet ndonjë zonjushëz mbi dhe, që të mos trembet përpara armëve të tilla? Duhet të shkulësh dhëmbët e të presësh thonjtë për t’u kthyer në burrë të përshtatshëm për time bijë.
Luani pranoi pa hezituar kushtet (E çfarë nuk do të bënte dikush për dashurinë?) dhe pastaj u paraqit para druvarit për t’u pranuar si dhëndër. Po druvari, tani jo më i frikësuar nga tirani i zbutur e i çarmatosur, rrëmbeu një hu të fortë dhe e përzuri adhuruesin budalla të së bijës nga shtëpia.