Kur nata behet dite

do më kërkosh në horizontet e thella
nuk do me gjejsh,
jam diku larg aty ku shikimi yt nuk ka fund...
me afsh dashurie të flas,
por jo si më parë,
zemra egërsohet,
shumë netë u bënë ditë...
n`kraharorin tënd vetëm ëndërrova,
durimi u bë plaçkë e udhëtarëve të rrugës,
një zemër e lënduar...
harrova veten duke shikuar në ty,
meskin i mesjetës së ndritshme,
jo , nuk mundem të peshoj mbi ty...
kur netët bëra ditë ,
mendimi,
zemra,
fjala
përkëdhelja u shua...
në përkujdesjen e Krijuesit jam,
por pa ty po rëndohen fjalët,
gjurmëve të bukurisë tënde vrapova,
prap mbeta me All-llahun tim....
hmmmmmmm sa qetësi,
si fllad i verës në detin Marmara,
faqet e skuqura në Sharr,
dëshmojnë në duan time për ty,
o Zot ruaje.....Amin...