Xhemajl Obrija

Xhemajl Obrija e Shemsi Pasha
Shemsi Pasha, pashë i Mitrovicës kish pasë shkue n'Prekaz me asqer me i ra Drenicës e me kallë at katûnd. Kur vjen n'Prekaz, krenët, tânë dalin n'mal. Pasha pvetë:
- A ka njèri t'mençëm n'kêtë vênd?
I thonë për Xhemajlin. Çon e e thrret pasha edhe vjen Xhemajli. E pvetë pashën:
- Çka ke ardhë ti Pashë Efendi?
- Kam ardhë me e kallë Drenicën top prej fundit deri n'krye se po luftojnë kundra asqerit t'mbretit.
- Pashë Efendi, a t'kanë faj asqeri yt me bâ diçka keq a ke faj ti? A ti u prîn asqerit a aty ty?
- Une u prîj asqerit edhe çka t'thom une bâjnë se jo çka t'më thonë asqeri mue.
- Pra n'kjoftë qi të ngojnë asqeri ty, une po t'kallxoj kush janë pashallarët e ktij vêndi. Njâ mâ i pari â Ahmet Delija i Prekazit tu kush je ti qi po ia ha t'gjallët e tinaj. I dyti âsht bajraktari i Klinës Epërme; i treti âsht Halil Haxhija i Vitakut; i katërti âsht Aruç Gjinovci i Makërmalit. Qatyne u shkon mileti përmas. Pra, qata mund t'jenë kabahatli e me urdhën tyne kanë punue tjerët qi janë si asqert qi punojnë për urdhnit tând. Lêni rahat Drenicën se s'kanë faj e kapi qita.
Edhe pasha e ngoj. I kapi këta t'katër e i çoi syrgjyn dikû n'Turkí e Drenicën e la rahat e s'bâni zullum si e kish pasë mendjen.
 
Si dânte pleqni Xhemajl Obrija
N'Drenicë Xhemajl Obrija i katûndit Obrij, ka kênë n'zâ me dâ pleqní.
Njiher, n'nahije t'Gillanit, ishin pasë bâ dymbëdhet gjaqe edhe nji varrë. Parija e katûndit u mundue me i pajtue po s'ia duelën m'krye. Çuen e e thirrën Mehmet Roshanin e rrethit t'Perzerendit edhe Xhemajl Obrijën.
Mehmet Roshani shkon e rrîn tue pritë shtatë ditë. U mundue sa kje atje me i pajtue ato gjaqe, po vetëm për nja shtatë disi ia duel m'krye edhe ato jo bash mirë. Tjerat gjaqe s'mujti me i pajtue kurrqysh.
Xhemajl Obrija, para se me u nisë, i mbluedh do pleq prej pesë bajraqeve e dikur u nis e shkoi n'nahi t'Gillanit. Kur mbërrini atje me pleqt e vet, i duel Mehmet Roshani përpara e i tha:
- Ku kje Xhemajl Obrija? Qe shtat dit qi po t'pres e ti kërkû m'u dukë. Une kallapin e preva e me at kallap i pres tullat pej çamuri e me ato tulla e çoj shpinë shtat kat, hiç pa pêj.5
- Besa û jam pej nji vêni kërsh, pej Obrije, - ia kthej Xhemajli. - Na çamur nuk marojmë. Mâ s'pari i bâjmë gati gurt, e qesim pênin e i renojmë gurt e, qai qi ta qet kryet, i mshojmë çekiç krés e kshtu e çoj kullën dymbëdhet katsh.6
Edhe përnjimend, sa ndêj Xhemajl Obrija aty, i pajtoi dymbëdhet gjaqe e nuk la fjalë mbrapa.
 
Si e shkundte dardhën Xhemajl Obrija
Mustafë Syla shkoi me marrë nji rob s'pari te Haxhi Salihi. Haxhija thirri do burra t'mirë t'katundit edhe Mulla Jupën e Krekovës. Erdhën miqtë e me ta ishin edhe Xhemajl Obrija e Lush Mehiqi i Plluzhinës. Bâjshin muhabet burrat nërmjet vedi e Mulla Jupa folke sall me Xhemajlin. Lushi i tha Mulla Jupës:
- Pse po flet sall me Xhemajlin e me ne jo?
- Po flas sall me Xhemajlin se ky po e shkund dardhën mirë e kadal, e po m'i qet para sall dardhat e sarita e t'dukta, e t'verdhat po i len n'rrem qysh jânë kânë deri sa t'i vjen rêni me u pjekë edhe ato. Me folë me ju tjerët, po tutna se e shkundni dardhën me hez e i qitni n'tokë t'verdha e t'sarita, e s'ka kush i han veç n'i hânkshin loptë.

-------------------------------------------

Versioni eshte origjinal nga rugova