Durrësi

Durrësi është qytet bregdetar në Shqipërinë e mesme. Porti i Durrësit është kryesori në vend, gjithashtu një port i rëndësishëm detar i Mesdheut. Qyteti ka mbi 200,000 banorë dhe njëherit është qendra e prefekturës dhe qarkut të Durrësit.
Durrësi mund të krahasohet me qytetet më të medhenj të Mesdheut antik dhe Mesjetar. Qyteti Epidamn Dyrah u ndertua nga Iliret Taulante, dallendyshasit ne shekuj XIII-XI p.K Banoret e pare te Dyrrahut, para ilireve te quajtur protoilir, pellazgë, ngriten ne rrethinat e ketij qyteti, vendbanimet e para parahistorike. Ne kushtet e nje klime mesdhetare, zona me e pershtateshme per banim ishte ajo e lumit Erzen (Ululeus) si dhe Ultesira Perendimore perreth saj. Ne bregdetin e Gjirit te Durresit u vendos qendra e pare apo limani me emrin Dyrrah. Sipas autoreve antik, ky qytet u themelua nga dy mbreter me origjine ilire te quajtur Dyrah dhe Epidamn.Ai kishte edhe punishte te punimit te qeramikes,te metaleve,te pelhurave te lekures,kantier per ndertimin e anijeve etj.deshmi e zhvillimit te tregtise jane monedhat prej bronzi e argjendi qe jane prere ne dyrrah.kurse per lulezimin urbanistik deshmon mozaiku i nje dyshemeje,i ashtequajturi bukuroshja e durresit.ne shek 1-3 te e.s.ai perjetoi nje periudhe lulezimi;u be qender dhe porti kryesor i brigjeve te Adriatikut lindor.
Durrësi është e vendosur në brigjet e detit Adriatik, rreth 30 kilometra (në vijë të drejtë) në perëndim të Tiranës. E historike vendi ishte wedged në mes të detit , një kohë të gjatë dhe një nivel kënetor zinxhirin e kodrave të vogla, mes aeroplanin e detit dhe në veri. Sot, qyteti përhapet jashtë në vendbanimet e ndërtimeve të paligjshme në këtë fushë nga lindja. Është mjaft e cekët në jug gjirin e Durrësit.

Cikel me te dhena historike rreth Legjendave per Durresin

Epidamni qytet Ilir perfshire ne dallget e Adriatikut.

Nje legjende mitologjike me origjine ilire, botuar nga Apiani, historian Grek, i shek. II. pas Krishtit, thote ne "HISTORINE E ROMES" ne pjesen ku pershkruan ''Luften civile, Libri II'' shkruan:

Mbreti i barbareve te ketij vendi Epidamni, ndertoi prane detit nje qytet, dhe e quajti si pas emrit te tij Epidamn.I biri i se bijes se tij, Dyrrahu te cilin e konsiderojne se rrejdh nga Poseidoni, nderrtoi prane qytetit nje liman dhe e quajti Dyrrah.

Kjo legjende edhe pse mitologjike shume e lashte ka nje baze vertetesie ku tregohet se deri ne shek. II. pas. Kri. qarkullonte gojedhena qe tregonte zanafillen e preiardhies se emrave te dy qyteteve te lashte ilire, te cilet sic di te shohim hyjne ne historine e shkruar si dy qytete ilire, ne bregdetin lindor te Adriatikut vetem atehere kur behen te njohur nga lundertaret grek.Me vone do te njihen edhe me mire atehere kur Roma filloi te interesohet per qytetet e bregdetit te Adriatikut, qe do ti sherbenin si kryeura per futjen ne thellesi te Ballkanit.Permendin se ndersa legjenda e Epidamnit dhe Dyrrahut eshte me origjine ilire, legjenda e Butrintit e lidh themelin e ketij qyteti, nga trojane te kthyer nga lufta e Trojes.Epidamni sic e permendim ishte i njohur nepermjet historise legjendare, per mungese se historise se shkruar ilire.Ai permendet per here te pare nga Tuiqidi ne shek. V. para Krishtit.

Ky historian i permendur i Greqise se lashte, per rendesine qe kishte ky qytet ne kohen e tij e pershkruan me hollesi deri diku edhe vend-ndodhjen por ne vecanti gjendjen ekonomike e kulturore te tij, prandaj edhe ne po e japim te gjithe pershkrimin e tij per kete qytet, per ta kuptuar edhe me mire problemin qe po trajtojme.Tuiqidi shkruan:

(24)Epidamni ishte nje qytet qe ndodhej ne anen e djathte, kur hyn ne gjirin e Jonit, prane tij pasojne barbaret taulante, fis ilir.Kete e kolonizuan kerkyrasit, kurse te pare bene Falin, te birin e Eratoklidit nga Korinthi, i fisit te Herakliut, i cili sipas zakonit te vjeter, u thirr nga qyteti meme Kerkyra.Midis kolonisteve kishte edhe disa Korinthas, dh te tjeret 6/27/01 nga fisi i Dorev.Me kalimin e kohes, ky qytet u be i fuqishem dhe me banore shume.Por thone se per shkak te grindjeve te brendshme qe paten per nje kohe te gjate midis tyre, u shkaterruan ne nje lufte me barbaret fqinj dhe humben fuqine e madhe te tyre.

Me ne fund, pak perpara kesaj lufte (Lufta e Peloponezit) populli i Epidamnit deboi oligarket nga qyteti, kurse keta te fundit,oligarket u leshuan kunder qytetit me barbaret, dhe po i grabitnin banoret e qytetit edhe nga toka,edhe nga deti .Atehere (epidamnasit qe ishin ne qytet) meqene se ishin zene ngushte, derguan delegate ne Kerkyre, si qytet meme qe e koshin, duke u lutur qe te mos rrinin te paanshem per ata qe po shkaterroheshin dita dites, por te kujdeseshin qe t'i pajtonin te debuarit me ta dhe t'i jepnin fund luftes se barbareve.Ja se c'kerkuan delegatet si lutesa ne tempullin e Heres.

Por kerkyrasit nuk i pranuan lutjet e tyre dhe i percollen pa asgje.Keshtu Epidamnasit, si e kuptuan se nuk do te kishin ndonje ndihme nga kerkyra, rane ngushte dhe nuk dinin si t'i benin balle gjendjes qe ishte krijuar dhe derguan ne Delfi dhe pyeten perendine ne se duhet t'ua dorezonin qytetitn korinthasve, si te pare te kolonise dhe te perpiqeshin t'i siguronin vetes ndonje ndihme nga ana e tyre.Perendia iu pergjigj atyre qe t'ua dorezonin qytetin korinthasve dhe t'i njihnin ata si udheheqes.Sipas porosise se orakullit,epidamnasit erdhen ne Korinth dhe u dorezuan korinthasve kolonine, duke u vene ne dukje se i pari i saj ishte nga Korinthi.Si u treguan pergjigjen e orakullit, iu luten atyre qe te mos ti linin te shkaterroheshin po t'i mbronin.Korinthasit per hir te se drejtes, pranuan ti mronin sepse mendonin se kolonia ishte po aq e tyre sa edhe e kerkyrasve,ashtu edhe per shkak te urrejtjes qe kishin kundrejt kerkyrasve, sepse ata nuk i perfillnin, megjithese ishin koloniste te tyre.

Keshtu kerkyrasit nuk dergonin ne Korinth ne festa te medha popullore flijimet sipas zakonit te vjeter, nuk u linin Korinthasve vendin e pare ne ceremonite e flijimeve, sikurse benin edhe kolnite e tjera, dhe ne pergjithesi silleshin ndaj Korinthasve me perbuzje.Nga gjendja ekonomike kerkyrasit ishin ne nje radhe me Helenet me te pasurit e kohes, nga pergatitja ushtarake, ishin me te forte se ata.Ata mburreshin ndonjehere me epersine e madhe te flotes se tyre, sepse dikur ne kerkyre kane pas banuar faiaket e permendur si detare.Ja sepse ata sepse ata tregonin nje kujdes te madh edhe perpara per ndertimin e flotes, dhe atehere ishin me te fuqishem:ne fillim te luftes ata kushin njeqind e njezet anije me tri sere lopatash.Te nisur nga te gjitha keto, korinthasit i shkuan ne ndihme Epidamnit me kenaqesi;shpallen se mund te shkonate atje per t'u vendosur si koloniste, kushdo qe do te deshironte dhe derguan atje nje garnizon te perbere nga ambrakas, lekundas dhe nga qytete te tjere te tyre.Keta shkuan ne kembe ne Apolloni, e cila ishte koloni e korinthasve sepse kishin frike se mos pengoheshin per kerkyrasve , po te kalonin neper det.

Por kur kerkyrasit moren vesht se ne Epidamn kishin ardhur, koloniste dhe nje garnizon dhe se kjo koloni u ishte dorezuar korinthasve, u zemeruan rende.Ata menjehere dolen ne det me njezet e pese anije, me vone edhe me nje flote tjeter, dhe duke i kercenuar kerkuan nga epidamnasit t'i pranonin perseri te debuarit;puna eshte se te debuarit kishin ardhur ne Kerkyre dhe duke u permendur varret e te pareve te tyre dhe lidhjet fisnore u luteshin ti kthenin neatdhe Kerkyrasit kerkuan qe te perzinin gjithashtu edhe garnizonin e kolonisteve, qe kishin derguar korinthasit.

Epidamnasit nuk pranuan asnje nga keto kerkesa.Kerkyrasit atehere e sulmuan Epidamnin me dyzet anije, duke pasur me vete edhe te debuarit, te cilet donin te ktheheshin ne atdhe;ata kishin me vete edhe iliret.Pasi e bllokuan qytetin, ata shpalen se kush te deshironte nga te huajt edhe epidamnasit mund te largohej pa pesuar gje, perndryshe do t'i trajtonin si armiq.Por meqenese epidamnasit nuk degjuan, kerkyrasit e rrethuan qytetin (ai ishte ne nje gadishull).

Kur te derguarit e Epidamint arriten ne4 Korinth dhe prune lajmin se qyteti ishte rrethuar, korinthasit filluan te pergatisnin ushtri dhe ne te njejten kohe shpallen me ane te kasneceve se te gjithe ata qe deshironin mund te shkonin ne Epidamn te jetonin ne kushte te njejta e te barabarta me banoret e pare dhe kolonistet e ri, neqoftese ndokush nuk vendoste te nisej, por deshironte te merrte pjese ne koloni, atij i lejohej te mbetej ne Korinth, por duhet te paguante 50 drahme te korinthit si peng, te gateshmit qe u nisen si dhe te tjere qe paguan parate dolen shume.

Korinthasit iu luten megarasve t'i shoqeronin kolonistet me floten e tyre se mos kushedi kerkyrasit i ndalonin ne det.Megarasit u treguan te gatshem te lundronin me ta me tete anije, ashtu dhe Peleu i Kelafonise me kater anije.Ju drejtuan me lutje edhe epidaurasve, te cilet ju dhane pese anije, kurse hermionasit nje, trozenasit dy, leukadasit dhjete dhe ambrakasit tete.

Nga thebanet dhe fliasit, korinthasit kerkuan para;nga elejte gjithashtu para dhe anije pa detare.Korinthasit vete bene gati tridhjete anije dhe tremije hoplite.Kur kerkyrasit moren vesht per keto pergatitje, shkuan ne Korinth se bashku me delegatet, lakedemone dhe sikyonas, dhe kerkuan prej korinthasve qe te terhiqnin nga Epidamni si garnizonin ashtu dhe kolonistet, te cilet nuk kishin asnje pune ne Epidamn.Dhe neqoftese Korinthasit kishin ndonje pretendim per Epidamnin (thane ata, atehere ata ishin gati ta shpinin ceshtjen ne gjyqin e qyteteve te Peloponezit, per ta zgjidhur me marreveshtje nga te dy palet;kujt t'i njihte gjyqi te drejten mbi kolonine ai sundonte)Ata cfaqen gjithashtu deshiren qe ceshtja t'i paraqitej orakullit te Delfit, vetem qe te mos shkonte puna deri ne lufte.Ne rast te kundert kerkyrasit, per deri sa korinthasit veprojne me force, atehere edhe ata do te detyrohen te kerkojne ndihme tek aleatet qe nuk jane te deshirueshem per korinthasit dhe sidomos, jo tek ata qe kane tani.

Korinthasit u pergjigjen se do t'i shqyrtonin keto propozime neqoftese kerkyrasit do te largonin nga Epidamni anijet e tyre dhe barbaret; per sa kohe qe epidamnasit ishin te rrethuar, ata nuk kane perse ta paraqesin ceshtjen e tyre ne gjyq.Kerkyrasit u pergjigjen se ata ishin gati te benin armepushim.29)Korinthasit nuk pranuan asnje nga keto propozime; kur anijet e tyre ishin armatosur dhe aleatet kishin ardhur, ata u derguan me pare lajmetare kerkyrasve, me anen e te cileve u shpallnin lufte, pastaj dolen ne det me shtatedhjete e pese anije e dymije hoplite dhe u drejtuan per ne Epidamn me qellimin qe te fillonin veprimet ushtarake kunder kerkyrasve .

Kur arriten ne Akt te Anaktorit ne hyrje te gjirit te Ambrakise, atje ku gjendet tempulli i Apollonit, kerkyrasit u nxorren perpara nje lajmetar me varke me anen e te cilit u kerkonin qe te hiqnin dore nga sulmi; ne te njejten kohe ata hypen ushtrine e tyre ne anije, bene te vjetrat gati per lundrim, kurse te tjerat i meremetonin.Kur lajmetari u kthye pa ndonje lajm paqesor dhe tetedhjete anije korinthase ishin mbushur me ushtri (dyzet anije te korinthasve mbanin bllokaden e Epidamnit) atehere kerkyrasit u drejtuan kunder tyre ne det te hapur, u vune ne rreshtim ushtarak dhe filluan perleshjen.

Kerkyrasit korren fitore te plote, duke shkaterruar pesedhjete anije te korinthasve.Po ate dite kerkyrasit i detyruan anijet qe rrethonin Epidamnin, te dorezoheshin duke u vene si kusht qe te gjithe te huajt do te shiteshin si skllever kurse korinthasit do te mbaheshin ne vargoj deri ne vendim te dyte.

Deri ketu Tuiqidi pershkruan ngjarjet e luftimeve ndermjet Korinthit dhe Kerkyres ku dolen fitues keto te fundit.Korinthasit terhiqen per tu pergatitur me forca ushtarake te reja per betejat e me pastajme.Vite me pas filloi ne te vertete edhe lufta e gjate e Peloponezit, ku u perfshihen thuaj se te gjithe qytetet helene ne nje lufte pan helenike qe zgjati per me teper se njezet vjet pa nderprerje.Te nisur nga keto te dhenat e Tuiqidit te siper paraqitura mesojme terthorazi se fillimisht ne Epidamn ishte nje popullsi vendase ilire, me von qyteti kolonizohet dhe vendosen aty kolone helen, korinthas e kerkyras, rrjedhimisht popullsia ishte eterogjene, shtresa qe mbizoteronte ishin ilire, zejtare skllever e tregetare qe sundoheshin nga pakica "Oligarket" qe perbenin shtresen me te pasur te qytetit sipas Tuiqidit, ne popullsin e Epidamnit ekzistonin qe me kohe mosmarreveshtje te medha, ndermjet shtresave te gjera te popullsise qytetare, dhe partise se "Oligarkeve" qe sundonin qytetin.Keto mosmarreveshtje te medha arrijne ne konflikte te hapura deri sa debohet jashte qytetit e gjithe klasa sunduese e "Oligarkeve" te Epidamnit.

Qe nga ky konflikt se fill edhe lufta e Peloponezit qe zgjati me shume se dy dekada 435/4 deri 411/10 para Krishtit.Oligarket ne pamundesi te mposhtnin kryengritesit, detyrohen te lene qytetin dhe te kerkojne ndihme per t'u rikthyer ne qytet ne menyre paqesore.Ne kete moment kaq te veshtire oligarket ndahen ne dysh, nje pjese shkojne ne kerkyre, qytetin meme, per te kerkuar ndihmen e tyre per t'u kthyer rishtas ne Epidamn, ndersa pjesa tjeter u strehua aty afer qytetit dhe se bashku me iliret e sulmonin qytetin si nga toka dhe nga deti.ne rrjedhim te ngjarjeve, lufta civile e Epidamnit kaloi kufijte territorial te qytetit dhe protagoniste te vertete behen Korinthi dhe Kerkyra.Epidamni gjat gjithe kohes se luftes qe zgjati rreth 20 vjet, mbeti i bllokuar nga deti prej flotes se Kerkyres, dhe nga toka prej ilireve dhe oligarket qe ishin vendosur ne afersi te tij.Keshtu qe mund te thuhet se gjat kesaj kohe qyteti ishte i paralizuar.