Adem Jashari

by GISHTEZA Sat 25 Aug 2007, 14:46

ADEM JASHARI
( 28 Nëntor 1955 - 1998 )
Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955. Këtë vit, Shaban Jasharit babai i tij, krahas Festës së Flamurit, që e festonte për çdo mot, ju shtua edhe një festë tjetër - Ditëlindja e djalit të cilin e pagëzoi: Adem. Dhe ishte e natyrshme që mbi djepin e posa të lindurit në këtë ditë, Djepi të mbulohej me flamurin e Skënderbeut. Kështu ndodhi atë ditë në familjen Jashari, në Prekazin e Ahmet Delisë. Familjes se xha Shabanit iu shtua edhe një pushkë, në Drenicë jehuan krismat e pushkëve për flamur dhe ushtarin e posalindur të lirisë. Xha Shabanit ju duk se jehona e pushkëve që krisën për lindjen e Adem Jasharit po shpërndahej valë - valë nëpër Drenicë e Kosovë si jehona "Prite, prite Azem Galicën o heeejjj", e atij sikur ju duk se po ndëgjonte jehonën: "Prite, prite Adem Jasharin o heeejjj". S'do të ishte çudi që atë ditë, xha Shabani t'i kishte ndëgjuar të dy jehonat, se atë ditë e kaluara po e përcaktonte të ardhmen, ishin bërë një. Atë ditë, Flamuri - Lindja - krisma - jehona ishin determinim i një lavdije të madhe. Adem Jashari erdhi në këtë botë me të vetmin ndryshim nga gjithë moshatarët e tij se ky u lind në ditën e fitorevë më të lavdishme të popullit shqiptar, në Ditën e 28 Nëntorit. Kështu nisi jeta në vazhdimësi në Prekazin e lavdive të përsëritshme. Në festë me krisma e këngë edhe vdekjen e bëjnë me krisma e këngë. Xha Shabani ishte i kujdesshëm me të gjithë fëmijtë, por ndaj Ademit tregonte një kujdes të veçantë, ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkës dhe jehonat e përsëritura të atyre krismave në 28 Nëntorin e vitit 1955. Xha Shabani ishte bujk. Pas Luftës së Dytë Botërore, për një kohë pati ushtruar profesionin e mësuesit, por për shkak të veprimtarisë atdhetare ai do të largohet nga procesi mësimor. Ai pa ndonjë kundërshti vendosi të merrej me punimin e tokës dhe edukimin e fëmijëve në frymën e atdhetarizmes. Kështu po rritej Ademi së bashku me vëllezërit më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën. Ademi kishte një interesim të veçantë për armët, për të bëmat e prekaziotëve gjatë historisë e sidomos i interesonte akti tepër burrëror i Ahmet Delisë dhe ndihma që ai i pati dhënë fqiut, që ishte sulmuar nga bandat serbe. Sopata e Ahmet Delisë, ajo që bandës çetnike i ndau kokat në dysh, ishtë bërë legjendë, legjendë e historisë në mbrojtje të nderit dhe dinjitetit kombëtar. Adem Jashari kishte një interesim të veçantë për Emin Latin, prekaziotin bashkëluftëtar të Azem e Shotë Galicës, të atij brezi trimash, që në gjithë shqiptarinë njiheshin për të bëme e trimëri. Ndonëse ky brez i trimave të qartur të lirisë, Kosovës nuk i sollen çlirimin e bashkimin kombëtar, por brezave ju lan amanet: pushkët trimërore të lirisë. Ky amanet përcillej nga brezi në brez, nga luftëtari të luftëtari me porosi, që të përcillej si stafetë deri në fitoren mbi armikun e kombit. Prekazi në mënyrën më besnike e përcolli amanetin e luftëtarëve të lirisë, jo vetëm duke e mbajtur syrin në shënjestër, por duke përcjell jehonën e pushkëve të lirisë nga Prekazi në Drenicë e në Kosovë, jehonë që i mbulonte të gjitha tokat e pushtuara të Shqipërisë. A nuk e tregoi këtë edhe Kulla e Shasivar Alisë, në dimrin e ftohtë të vitit 1945? A nuk u përsërit kjo nga pasardhësi i Emin Latit me 13 maj 1981, kur Tahir Meha mbuloi me turp njësinë speciale të policisë beogradase? Të gjitha këto dhe shumë të tjera që s'u përmendën, lanë gjurmë të thella në edukimin atdhetar të Adem e Hamëz Jasharit dhe çetës së tij trime. Adem dhe Hamez Jashari do të betohen para varrit të Tahir Mehës, se do të vazhdojnë luftën për çlirim deri në fitore. Dhe, ecen guximshëm rrugës së luftëtarëve kombëtarë, duke ngritur si në cilësi e në sasi numrin e luftëtarëve të lirisë e të pavarësisë, duke ngritur cilësin e luftës çlirimtare, me çka ndryshuan rrjedhat e historisë dhe hapen një epokë të re - Epokën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të vitit 1981, të cilat u shndërruan në Lëvizje të madhe popullore, që me vite mbajten të ndezur flakadanin e lirisë e të çlirimit të kombit, patën ndikim magjik në brezin që formuan, organizuan dhe udhëhoqen politikisht dhe ushtarakisht Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës (UÇK). Adem Jashari dhe çeta e tij ka qenë dhe ka mbetur bërthama themeltare e UÇK-së. Në histori ndodh edhe të ndodhin ngjarje të rastsishme, por Adem Jashari, çeta dhe familja e tij nuk janë rastësi e historisë, ata me ndërgjegje e vendosmëri u përgatitën për kthesën vendimtare të historisë sonë më të re. Adem Jashari nuk shkoi rastësisht në Shqipëri për të përsosur artin e luftës, të cilin e përvetësonte me shpejtësi të rrufeshme, dallohej nga i gjithë brezi i tij. Në përgatitjet ushtarake tregoi aftësi dhe cilësi të larta në përvetësimin e artit të përdorimit të armeve të ndryshme për luftën çlirimtare. Adem Jashari, ndryshimet që po bëheshin në vitet 90, i shihte me optimizëm, prandaj sinçerisht e vendosmërisht nisi angazhimin e tij në sferën ushtarake, për organizimin e luftës çlirimtare. Adem Jashari dhe çeta e tij nuk ishin nisur në rrugën e luftës për liri për hirë të këtij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan sytë e zinj. Ata ishin nisur për çlirimin e Kosovës pa bërë llogari meskine, karieriste apo grabitëse. Ata e donin Kosovën e lirë e të pavarur. Ata ishin të liruar nga ideologjizmat, veç shqiptarizmës. Adem Jashari dhe çeta e tij ndryshimet politike që ndodhen në vitet 90 i priti me optimizëm, besoj shumë, por nuk do të kalojë shumë kohë dhe do të zhgënjehen se kasta e "re" e politikajve po bëhej pengesë e rrjedhave të reja të historisë, po ngulfaste shpirtin luftarak të shqiptarëve liridashës. Kur në fund të vitit 1991, në Kosovë po bëheshin arrestime të të gjithë atyre që ishin përgatitur në Shqipëri, Adem Jashari do të njoftojë çetën e tij dhe të kërkojë nga ata, që të ishin vigjilent se çdo natë armiku mund t'iu trokaste në porta. Ai do t'iu thotë shokëve: "Armët nuk i kemi marrë që t'ia dorëzojmë armikut, por që ta luftojmë deri në fishekun e fundit". Më fjalën e komandantit u pajtuan të gjithë. Dhe, nuk vonoi dita kur armiku do të trokas në portën e Jasharëve. Ishte mëngjesi i hershëm i 30 dhjetorit 1991, ku armiku me një makineri të tërë policore kishte rrethuar Jasharajt dhe kërkuan dorëzimin e Adem Jasharit dhe Jasharëve tjerë. Adem Jashari me vëllezër e shokë apelit të armikut për dorëzim ju përgjigjen me breshëri armësh nga shumë drejtime. Ishte e çartë, çeta e Prekazit kishte vendosur epokën e luftës çlirimtare, ata mes jetës se burgut e të poshtërimit kishin zgjedhur jetën e lavdisë e të lirisë, me të gjitha pasojat që mund t'i kishte. Vetëm të guximshmit nëpër kohë të ndryshme i kanë ndërruar rrjedhat e historisë, kështu ndodhi edhe me Adem Jasharin dhe çetën e tij. Kështu nisin aksionet luftarake mbi policinë e armikut, fillimisht në Drenicë, e për t'u përhapur më vonë ne Llap e Dukagjin, në Drini e kudo në Kosovë. UÇK po bëhëj shpresë për popullin dhe tmerr për armikun, armikut po i rrëshqiste dheu nën këmbë, pasigurinë e shihte të çdo kaçube. Adem Jashari ishte kudo. Ai po bëhej legjendë. Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte në çdo cep të Kosovës. Vetëm frikacaket nuk mund t'i besonin trimërive e të bëmave të Adem Jasharit, ata nuk dëshironin ndeshjen me armikun dhe sa herë që çeta e tij sulmonte e vriste policinë kriminale të armikut do të thonin: "Këta janë dorë e zgjatur e armikut, janë të Sheshelit apo të Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diçka e re, dikush duhej të mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri. Adem Jashari kishte shumë mundësi, ai kishte zgjedhur me ndërgjegje mundësinë e luftës së armatosur për liri e pavarësi, anipse ai i dinte mundësitë e veprimit luftarak të UÇK-së. Pas luftës se 26 nëntorit 1997, në Llaushë të Re, ku mori pjesë Ademi me çetën e tij, nga e cila armiku u tërhoq me bisht nën këmbë, armiku do të bëjë plane për zhdukjen e Adem Jasharit. Kjo do të ndodhë me 22 janar 1997. Një bandë kriminele kishte sulmuar familjen Jashari, me qëllim që të zhdukej kjo çerdhe e rrezikshme e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Por, falë gjakftohësisë e guximit të familjes dhe ndihmes që erdhi nga çeta, armiku u tërhoq pa arritur qëllimin. Ato ditë e tërë Kosova sikur ishte në Lagjen e Jasharëve. Nuk ishte e vështirë ta kuptoje mesazhin që kishte lënë armiku. Armiku ishte tërhequr i bindur se nuk kishte gjetur mënyren e eliminimit të Adem Jasharit dhe familjes Jashari. Armiku dëshironte qoftë edhe largimin e Jasharajve nga trojet e tyre, por Jasharajt nuk i lëshonin trojet stërgjyshore. Ata as të vdekur nuk donin të shkuleshin nga vendi i tyre, për çka kishin nisur luftën. Adem Jashari dhe gjithë Jasharajt nuk e donin ikjen e poshtërimin, ata e dëshironin qëndresën, e donin lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Armiku pas disfatës së 22 janarit kishte filluar përgatitjet për një sulm të përmasave të mëdha policore dhe ushtarake, dhe ky sulm do të fillojë në mëngjesit e hershëm të 5 marsit 1998, pak ditë pasi policia armike kishte pasur një disfatë të Lisat Binak, në Likoshan. Këtë herë forca të mëdha ushtarake dhe policore e kishin rrethuar Prekazin, me orientim kryesor Lagjen e Jasharëve. Lufta për eliminimin e Jasharëve ishte e rreptë. Armiku Prekazin e kishte vendosur në rreth të hekurtë dhe sulmonte nga shumë anë me armatim të rëndë. UÇK-ja aso kohe i kishte mundësitë e kufizuara të sulmit e të depërtimit. Adem Jashari dhe çeta e tij sulmit armik ju përgjigjen me sulm. Lufta që zhvilloi Adem Jashari me shokë që e madhe. Sulmi i armikut vinte nga larg. Pas një rezistence të gjatë dhe herioke, armiku arriti të djegë e shkatërrojë Lagjen e Jasharëve, por jo kurrë vendosmërinë për të vazhduar luftën për liri e pavarësi. Adem Jashari deri në vdekje luftoi e këndoi, jo vdekja e Adem Jasharit nuk është vdekje është përjetësi. Lufta për Prekazin që e ashpër. Qëndresa ishte e madhe. Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi prijetarin e saj. Kosova fitoi komandantin legjendar. Me aktin e rënies se Jasharëve, Kosova mundi frikën dhe për lirinë e pavarësinë u hapen shtigje të reja. Adem Jashari - legjendë, solli kualitet të ri në filozofinë dhe mendësinë e shqiptarëve për jetën, atdheun, lirinë për nderin dhe dinjitetin e kombit. Rënia heroike e Adem Jasharit i dha shtytjen më të fuqishme mobilizimit, strukturimit dhe profesionalizimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ushtria Çlirimtare e Kosovës fitoi hapësira të reja veprimi. Komandanti Legjendar i UÇK-së me jetën, veprën dhe lavdinë e tij i dha kualitete dhe përmasa të reja 28 Nëntorit - Festës sonë Kombëtare.

Marr nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë

by GISHTEZA Sat 25 Aug 2007, 14:48

Historia e Adem Jasharit
Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955. Këtë vit, Shaban Jasharit, krahas Festës së Flamurit, që e festonte për çdo mot, ju shtua edhe një festë tjetër - Ditëlindja e djalit të cilin e pagëzoi: Adem. Dhe ishte e natyrshme që mbi djepin e t´posalindurit në këtë ditë, Djepi të mbulohej me flamurin e Skënderbeut. Kështu ndodhi atë ditë në familjen Jashari, në Prekazin e Ahmet Delisë. Familjes se xha Shabanit iu shtua edhe një pushkë, në Drenicë jehuan krismat e pushkëve për flamur dhe ushtarin e posalindur të lirisë. Xha Shabanit ju duk se jehona e pushkëve që u zbrazën për lindjen e Adem Jasharit po shpërndahej valë - valë nëpër Drenicë e Kosovë si jehona "Oooo o o prite, prite Azem Galicën o heeejjj", e atij sikur ju duk se po ndëgjonte jehonën: "Prite, prite Adem Jasharin o heeejjj". S´do të ishte çudi që atë ditë, xha Shabani t´i kishte ndëgjuar të dy jehonat, se atë ditë e kaluara po e përcaktonte të ardhmen, ishin bërë një. Atë ditë, Flamuri - Lindja - krisma - jehona ishin determinim i një lavdije të madhe. Adem Jashari erdhi në këtë botë me të vetmin ndryshim nga gjithë moshatarët e tij se ky u lind në ditën e fitorevë më të lavdishme të popullit shqiptar, në Ditën e 28 Nëntorit. Kështu nisi jeta në vazhdimësi në Prekazin e lavdive të përsëritshme. Në festë me krisma e këngë edhe vdekjen e bëjnë me krisma e këngë. Xha Shabani ishte i kujdesshëm me të gjithë fëmijtë, por ndaj Ademit tregonte një kujdes të veçantë, ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkës dhe jehonat e përsëritura të atyre krismave në 28 Nëntorin e vitit 1955.
Xha Shabani pas Luftës së Dytë Botërore, për një kohë pati ushtruar profesionin e mësuesit, por për shkak të veprimtarisë atdhetare ai do të largohet nga procesi mësimor dhe do merrej me bujqësi. Ai pa ndonjë ngurri vendosi të merrej me punimin e tokës dhe edukimin e fëmijëve në frymën e atdhetarizmes. Kështu po rritej Ademi së bashku me vëllezërit më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën. Ademi kishte një interesim të veçantë për armët, për të bëmat e prekaziotëve gjatë historisë e sidomos i interesonte akti tepër burrëror i Ahmet Delisë dhe ndihma që ai i pati dhënë fqiut, që ishte sulmuar nga bandat serbe. Sopata e Ahmet Delisë, ajo që bandës çetnike i ndau kokat në dysh, ishtë bërë legjendë, legjendë e historisë në mbrojtje të nderit dhe dinjitetit kombëtar. Adem Jashari kishte një interesim të veçantë për Emin Latin, prekaziotin bashkëluftëtar të Azem e Shotë Galicës, të atij brezi trimash, që në gjithë shqiptarinë njiheshin për të burrëri e trimëri. Ndonëse ky brez i trimave me nam të lirisë, Kosovës nuk i sollen çlirimin e bashkimin kombëtar, por brezave ju lan amanet: pushkët trimërore të lirisë. Ky amanet përcillej nga brezi në brez, nga luftëtari ke luftëtari me porosi, që të përcillej si stafetë deri në fitoren mbi armikun e kombit. Prekazi në mënyrën më besnike e përcolli amanetin e luftëtarëve të lirisë, jo vetëm duke e mbajtur syrin në shënjestër, por duke përcjell jehonën e pushkëve të lirisë nga Prekazi në Drenicë e në Kosovë, jehonë që i mbulonte të gjitha tokat e pushtuara të Shqipërisë. A nuk e tregoi këtë edhe Kulla e Shasivar Alisë, në dimrin e ftohtë të vitit 1945? A nuk u përsërit kjo nga pasardhësi i Emin Latit me 13 maj 1981, kur Tahir Meha mbuloi me turp njësinë speciale të policisë beogradase, duke i shkaktuar humbje të mëdha edhe në njerëz edhe në teknikë luftarake agresorit, që kishte aktivizuar për shuarjen e celulave kryengritëse.
Të gjitha këto dhe shumë të tjera që s'u përmendën, lanë gjurmë të thella në edukimin atdhetar të Adem e Hamëz Jasharit dhe çetës së tij trime. Adem dhe Hamez Jashari do të betohen para varrit të Tahir Mehës, se do të vazhdojnë luftën për çlirim deri në fitore. Dhe, ecen guximshëm rrugës së luftëtarëve kombëtarë, duke ngritur si në aspektin organizativ, njashtu edhe duke rritur numerikisht, numrin në rradhët luftëtarëve të lirisë e të pavarësisë, duke ngritur efikasitetin e luftës çlirimtare, me çka ndryshuan rrjedhat e historisë dhe hapen një epokë të re - Epokën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të vitit 1981, të cilat u shëndrruan në Lëvizje të madhe popullore, që me vite mbajten të ndezur flakadanin e lirisë e të çlirimit të kombit, patën ndikim të fortë patriotik në brezin që formuan, organizuan dhe udhëhoqen politikisht dhe ushtarakisht Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij ka qenë dhe ka mbetur bërthama themeltare e UÇK-së. Në histori mundet edhe të ndodhin ngjarje të rastsishme, por Adem Jashari, çeta dhe familja e tij nuk janë rastësi e historisë, ata me ndërgjegje e vendosmëri u përgatitën për kthesën vendimtare të historisë sonë më të re. Adem Jashari nuk shkoi rastësisht në Shqipëri për të përsosur artin e luftës, të cilin e përvetësonte me shpejtësi të rrufeshme, dallohej nga i gjithë brezi i tij. Në përgatitjet ushtarake tregoi aftësi dhe cilësi të larta në përvetësimin e artit të përdorimit të armeve të ndryshme për luftën çlirimtare. Adem Jashari, ndryshimet që po bëheshin në vitet 90, i shihte me optimizëm, prandaj me vendosmëri e sinçeritet të lartë nisi angazhimin e tij në sferën ushtarake, për organizimin e luftës çlirimtare. Adem Jashari dhe çeta e tij nuk ishin nisur në rrugën e luftës për liri, për hirë të këtij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan sytë e zinj. Ata ishin nisur për çlirimin e Kosovës pa bërë llogari meskine, karieriste apo grabitëse. Ata e donin Kosovën e lirë e të pavarur. Ata ishin të liruar nga ideologjizmat, veç shqiptarizmës. Adem Jashari dhe çeta e tij ndryshimet politike që ndodhen në vitet 90 i priti me optimizëm, besoj shumë, por nuk do të kalojë shumë kohë dhe do të zhgënjehen se kasta e "re" e politikajve po bëhej pengesë e rrjedhave të reja të historisë, po ngulfaste shpirtin luftarak të shqiptarëve liridashës. Kur në fund të vitit 1991, në Kosovë po bëheshin arrestime të të gjithë atyre që ishin përgatitur në Shqipëri, Adem Jashari do të njoftojë çetën e tij dhe të kërkojë nga ata, që të ishin vigjilent se çdo natë armiku mund t´iu trokaste në porta. Ai do t´iu thotë shokëve: "Armët nuk i kemi marrë që t´ia dorëzojmë armikut, por që ta luftojmë deri në fishekun e fundit". Më fjalën e komandantit u pajtuan të gjithë. Dhe, nuk vonoi dita kur armiku do të trokas në portën e Jasharëve. Ishte mëngjesi i hershëm i 30 dhjetorit 1991, ku armiku me një makineri të tërë policore kishte rrethuar Jasharajt dhe kërkuan dorëzimin e Adem Jasharit dhe Jasharëve tjerë. Adem Jashari me vëllezër e shokë apelit të armikut për dorëzim ju përgjigjen me breshëri armësh nga shumë drejtime. Ishte e çartë, çeta e Prekazit kishte vendosur epokën e luftës çlirimtare, ata mes jetës se burgut e të poshtërimit kishin zgjedhur jetën e lavdisë e të lirisë, me të gjitha pasojat që mund t´i kishte. Vetëm të guximshmit nëpër kohë të ndryshme i kanë ndërruar rrjedhat e historisë, kështu ndodhi edhe me Adem Jasharin dhe çetën e tij. Kështu nisin aksionet luftarake mbi policinë e armikut, fillimisht në Drenicë, e për t'u përhapur më vonë ne Llap e Dukagjin, në Drini e kudo në Kosovë. UÇK po bëhëj shpresë për popullin dhe tmerr për armikun, armikut po i rrëshqiste dheu nën këmbë, pasigurinë e shihte të çdo kaçube. Adem Jashari ishte kudo. Ai po bëhej legjendë. Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte në çdo cep të Kosovës. Vetëm frikacaket nuk mund t´i besonin trimërive e të bëmave të Adem Jasharit, ata nuk dëshironin ndeshjen me armikun dhe sa herë që çeta e tij sulmonte e vriste policinë kriminale të armikut do të thonin: "Këta janë dorë e zgjatur e armikut, janë të Sheshelit apo të Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diçka e re, dikush duhej të mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri. Adem Jashari kishte shumë mundësi, ai kishte zgjedhur me ndërgjegje mundësinë e luftës së armatosur për liri e pavarësi, anipse ai i dinte mundësitë e veprimit luftarak të UÇK-së. Pas luftës se 26 nëntorit 1997, në Llaushë të Re, ku mori pjesë Ademi me çetën e tij, nga e cila armiku u tërhoq me bisht nën këmbë, armiku do të bëjë plane për zhdukjen e Adem Jasharit. Kjo do të ndodhë me 22 janar 1997. Një bandë kriminele kishte sulmuar familjen Jashari, me qëllim që të zhdukej kjo çerdhe e rrezikshme e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Por, falë gjakftohësisë e guximit të familjes dhe ndihmes që erdhi nga çeta, armiku u tërhoq pa arritur qëllimin. Ato ditë e tërë Kosova sikur ishte në Lagjen e Jasharëve. Nuk ishte e vështirë ta kuptoje mesazhin që kishte lënë armiku. Armiku ishte tërhequr i bindur se nuk kishte gjetur mënyren e eliminimit të Adem Jasharit dhe familjes Jashari. Armiku dëshironte qoftë edhe largimin e Jasharajve nga trojet e tyre, por Jasharajt nuk i lëshonin trojet stërgjyshore. Ata as të vdekur nuk donin të shkuleshin nga vendi i tyre, për çka kishin nisur luftën. Adem Jashari dhe gjithë Jasharajt nuk e donin ikjen e poshtërimin, ata e dëshironin qëndresën, e donin lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Armiku pas disfatës së 22 janarit kishte filluar përgatitjet për një sulm të përmasave të mëdha policore dhe ushtarake, dhe ky sulm do të fillojë në mëngjesit e hershëm të 5 prillit 1998, pak ditë pasi policia armike kishte pasur një disfatë të Lisat Binak, në Likoshan. Këtë herë forca të mëdha ushtarake dhe policore e kishin rrethuar Prekazin, me orientim kryesor Lagjen e Jasharëve. Lufta për eliminimin e Jasharëve ishte e rreptë. Armiku Prekazin e kishte vendosur në rreth të hekurtë dhe sulmonte nga shumë anë. UÇK-ja aso kohe i kishte mundësitë e kufizuara të sulmit e të depërtimit. Adem Jashari dhe çeta e tij sulmit armik ju përgjigjen me sulm. Lufta që zhvilloi Adem Jashari me shokë që e madhe. Sulmi i armikut vinte nga larg. Pas një rezistence të gjatë dhe herioke, armiku arriti të djegë e shkatërrojë Lagjen e Jasharëve, por jo kurrë vendosmërinë për të vazhduar luftën për liri e pavarësi. Adem Jashari deri në vdekje luftoi e këndoi, jo vdekja e Adem Jasharit nuk është vdekje është përjetësi. Lufta për Prekazin që e ashpër. Qëndresa ishte e madhe. Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi prijetarin e saj. Kosova fitoi komandantin legjendar. Me aktin e rënies se Jasharëve, Kosova mundi frikën dhe për lirinë e pavarësinë u hapen shtigje të reja. Adem Jashari - legjendë, solli kualitet të ri në filozofinë dhe mendësinë e shqiptarëve për jetën, atdheun, lirinë për nderin dhe dinjitetin e kombit. Rënia heroike e Adem Jasharit i dha shtytjen më të fuqishme mobilizimit, strukturimit dhe profesionalizimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ushtria Çlirimtare e Kosovës fitoi hapësira të reja veprimi. Komandanti Legjendar i UÇK-së me jetën, veprën dhe lavdinë e tij i dha kualitete dhe përmasa të reja 28 Nëntorit - Festës sonë Kombëtare

by Adem Berisha Sat 25 Aug 2007, 18:05

Nuk po mund të përmbahem e të mos falenderoj të rrespektuaren GISHTËZA për përzgjedhjen e saj nga Wikipedia, Enciklopedia e Lirë mbi jeten dhe vepren e heroit tonë kombtarë dhe komandantit legjendar Adem Jashari e jasaharajve në përgjithësi. Mirëpo qe në fillim dua të sqaroj se një editim të vogël në këtë tekst e bëra unë nga se mesiguri si gabim shtypi kishte dalur data 5 prill 1998 në vend qe të ishte 5 mars 1998 për çka unë kerkoj falje popr konsideroj se nuk është gabim të korigjohen gabimet eventuale të cilat gjithëherë janë të mundshme dhe tek çdo kush.
Unë nuk kam se çka t'i shtoj këtij shkrimi të mrekullueshëm vetëm dua të konstatoj se anipse ndoshta nuk ka shqiptar i cili nuk din për historinë e Adem Jasharit dhe jasharajve të Prekazit, prapseprap e vlen që kohë pas kohe të shkruhet dhe të përkujtohet kjo veper e madhe e historisë tonë më të re. Unë dua të them se nuk kam pasur fatin të njoh drejtpërdrejtë Adem Jasharin por mjaft mirë e kam njohur babain e tij bacen Shaban sepse ka lidhje të ngushta familjare e miqësore me miqtë e mi në fshatin Kopiliq i Epër të komunës së Skënderajt kështuqë kur shkoja tek miqtë disa herë më ka rënë ta gjej aty ose ndërkohë ai të vinte. Çka të them për atë burr të madh drenice? Është vështirë të përshkruash gjithë virtytet e mira të cilat e stolisnin ate. Sa qil e mbyll sytë na kalonte nata kur ai ishte në mesin tonë.
Unë atë burr do ta përkufizoja në mënyrë univerzale se me të vërtetë ISHTE BURR I BURRAVE. Kjo nuk duhet të kuptohet si ndonjë vetëlavdërim por për mua është një nder i madh dhe kënaqësi e veçantë që mu kishte dhënë një fat dhe mundësi e tillë.
Mbase këtu nuk është vendi apo hapësira e dedikuar për poezi ose citate nga poezi të ndryshme por unë si ilustrim të këtij teksti dhe përkrahje të tij, do të dëshiroja që mu këtu të postoj poezinë "Legjenda drenicare" të cilen ia pata kushtuar këtij heroi të madh kombtar diku në fundmars-prill 1998 me lutje që poqesë administratorë dhe moderatorë të forumit e konsiderojnë si të paqëlluar, kanë lejen dhe autorizimin tim qe të njejten ta largojnë nga ky vend.

LEGJENDA DRENICARE

U lind në Prekaz
të Ahmet Delisë
që tok me Murselin
i dhanë vulë burrërisë.

U lind në Drenicen
e Azem Galicës,
të Shotës e t’Shabanit-
simbole t’sakrificës.

U rrit dhe u edukua
në frymen e traditës,
mu si e kanë zakon
Trimat e Drenicës.

Nuk i dhimbsej jeta,
familja as pasuria!
Një për te ishte mbi të gjitha-
Atdheu dhe Liria.

Bëri të jashtëzakonshmen
për të shtrenjten Liri
vetëm që Kosova
të mos mbes në robëri.

Formoi UÇK-në
nga lulet e këtij kombi
vallë, për Liri të Kosovës
e paska falur Zoti?!

Shkjau këtij prore ia ka friken
po i ka edhe lakmi,
se i tregoi gjithë botës
ç’bëjnë shqiptarët për Pavarësi.

Prehu i qetë n’Prekaz
O Adem Jashari!
se Ty edhe në mes të errësirës
si yll të shëndritë varri.

Ti je udhërrefyes
i gjithë breznive të reja,
për armiqët e këtij trolli
Ti prapë do të shkrepësh si rrëfeja.

Populli Drenicës,
Kosovës e gjithë Shqipërisë,
të ka për Legjendë të kohës
dhe gjithë historisë.

by jam_buli Wed 26 Dec 2007, 17:09

...Legjendarit...

Lindi për të mbetur legjendë
Lindi për të ndërruar Historinë
Lindi për këtë tokë dhe vend
Lindi për t'gjithë shqiptarinë.

Ai ndrroi jetën e tij
Ai ka rilindur përsëri,
Ai gjendet ne flamur
Ai-dëshmorët nuk vdesin kurr!

jam_buli

by Anna Sat 29 Dec 2007, 03:46

margatira i historis
mbeti adem jashari
qe epoken e historis,
qe e rikthej ne liri

lindi per te mos vdekur
kurr ne zemrat
shqipatre te jetoj sikur
flamuer ,dhe historin me

me gjakun e tij e vulosi
shkau per mos
me u kthye kurr ,
Ademi mbeti ,legjenadar

per mbrezat .shqipetare.
dernicen ,ne flak e gjoj
me zerin e tij kshtrimtare
faqet e historis ky burr

i ndrroj ,dhe me familje
sakrifikoj ,evropen
e trenditi ,me trimrin e rralle
qe e nena e rriti ,

per pamvarsin aje flijoj
vepra te medha ky shkroj
vdiq per te mos vdekur ,
dhe lapidar ne mes te gjallve aje ra .

by **Naki** Tue 13 Jan 2009, 00:50

Të pavdekshmit e Kosovës : Shaban Jashari me të bijët Hamzën dhe Ademin

Drenica-vend ku u sublimuan motivet më të mira të shqiptarizmit,që kanë ushqyer historinë ndër shekuj me zjarrin atdhetar…
Drenica-vend ku përditë lindnin epope të reja…Vend ku u mblodhën ndjenjat e dashurisë së flijimit për token e të parëve!
Drenica-që Kosovës I ktheu krenarinë,trimërinë dhe guximin,I ktheu dinjitetin e nëpërkëmbur…
Drenica-përherë pushkë e ngrehur e atdheut,që në skenën e historiesë solli Ahmet Delinë,Tahir Mehën e Adem Jasharin…Drenica-vend I rrethuar me laps të kuq nga gjeneralët e Beligradit,ku turreshin gërshërët e tyre mbi Hartën e Kosovës…
Që nga fundi i viteve tetëdhjetë toka e Kosovës,sërish nisi të skuqej nga gjaku i shqiptarëve.Edhe mbi ata që ishin ngritur në demonstrata paqësore që ta mbronin atë trohë autonomi, që përfundimisht po ua rrëmbente Serbia.Përditë jipeshin urdhëra të reja nga kancelaritë e Beligradit:”Gjithçka gjeni përpara t’i veni në maje të thikës! ”Bandat e Beligradit morën “izën”,që ato vite t’i pagëzonin “stinët e shfarosjes”,por në anën tjetër populli liridashës i kishte pagëzuar “stinët e armëve” dhe “stinët e UÇK-së”.
Një pjesë e popullit,pjesa më militante e tij, duke qenë e bindur nga pëvoja e hidhur e së kaluarës se me mjete politike nuk arrihet çlirimi nga thundra serbe, filloi të organizohej dhe të vihej në veprim.Në ballë,i pari ndër të parët vehet Adem Jashari , i cili rreth vetes tuboi shokët më besnikë nga të gjitha trojet shqiptare dhe vendosi t’ia kthej pushkën kolonizatorëve serbë.Dikush,atëbotë,ende tmerrohej kur dëgjonte se pushtuesit I sjembet dheu nën këmbë vetëm me pushkë!

Babai i komandantit legjendar,Shabani u lind me 1924 , mu në vitin kur u vra Azem Bejta. Ai ishte i vetmi vëlla me dy motra .Pas Martesës me Zahide Gecin nga Llausha i lindin katërmbëdhjetë fëmijë.Arritën t’i rritën vetëm tetë; pesë vajza dhe tre djemë : Hava , Rifati, Hamza, Zyla, Zoja, Ademi , Qamilja , dhe Halimja , të cilt paten fat të marrin edukatë të shëndoshë atdhetare nga mësues Shabani,që nga mësonjëtorja përfundoi në qeli burgu.Xha Shabani,pati mbaruar aq shkollë sa ishte e mjaftueshme për kohën dhe posedonte një aftësi e zgjuarsi natyrore ,për të kryer dëtyren e mësuesit,dëtyre që e kreu nga viti 1949 deri në vitin 1952.Këtë mision të shenjët dhe atdhetar ia ndaluan,sepse ai ligjëronte për Skënderbeun, për Flamurin, për Shqipërinë…Dhe nga mësonjëtorja e dërguan në burg .Atij ia ndaluan ligjërimin në shkollë,por nuk mundën t’ia ndalojnë edukimin e fëmijëve dhe nipërve të tij.
Shaban Jashari edukoi dhe rriti djalin e madh , Rifatin , i cili u detyurua të merrte rrugën e mërgimit, që nga viti 1969 duke e ndihmuar familjen që të mëkëmbej,e të forcohej ekonomikisht,që të mos varej në asnjë mënyrë nga shteti.Kështu, kjo familje ,me punë arrijti të bëhet ndër më të fuqishmet në këto anë.Hamzai,ishte djali i dytë i xha Shabanit, i lindur më 1950.Ai sapo ka mbaruar shkollën e mesme , ka ndjekur studimet në Shkollën e Lartë Ekonomike.Ishte mjaftë i zgjuar,shkruante e vizatonte bukur,si dhe njihte artin e bukur të instrumenteve popullore dhe këndonte, luante në teatrin amator… Ai punoi në Fabrikën e Municionit në Skënderaj, deri sa në vitin 1990, e larguan puna.Kurse djali më i vogël i xha Shabanit,Ademi , si duket jo rastësisht lindi si shejtëni në ditën më të shenjtë të kombit,në Ditën e Flamurit dhe të pavarësisë së Shqipërisë , më 28 nëntor 1955.Ademi,kishte mbaruar shkollën e mesme teknike, por asnjëherë nuk kishte punuar në punë të shtetit,që ai e konsideronte vazhdimisht të huajin.Kreshniku i Prekazit dhe shqiptarizmit ishte i martuar me Adile Ramën nga Akrashtica,me të cilën i lndën pesë fëmijë: Lulzimi , Fitimi, Shqipja , Kushtrimi dhe Marigona.Ai kishte të gjitha tiparet e një malësori urtak dhe trim.Ishte i qetë e fjalëpak.Edhepse kishte një dukje cazë të ashpër , askush nuk mban mend ,që ai të ketë pasur ndonjë ngatërresë me shqiptarët.Portreti i tij ishte i madhërishëm,ishte gjeneral i lindur. Mustakët vesh më vesh,si krahë dallëndysheje,dhe mjekrra e zezë krijonin një pamje të një kreshniku e cila u vertetua dhe praktikisht.
Mbi të gjitha ishin tiparet shpirtërore dhe atdhetare që iu formësuan në Kullën legjendare,që më vonë do të jetë monument i trimërisë,guximit,sakrifices dhe qendresës, ku flitej përherë vetëm për trimërinë dhe luftërat shekullorre për çlirim të trimave .Kështu,komandanti I ardhshëm legjendar, që në fëmijëri nisi t’i adhuronte heronjët.Madje atij I lindi edhe një pasion,që të mos ndahet kurrë arma.Sikur kishte parandjerë se do të vdiste vetëm nga pushka,siç thosht vetë”siç u ka hije burrave”!
PAK DRITË MBI VEPRIMTARINË ATDHETARE TË KRYEKOMANDANTIT TË UÇK-së
Nuk ishte arritur që ndjenja e atdhetarizmit dhe ndjenja e sakrificës të ishin kultivuar shpejt.Kulla e xha Shabanit ishte shkollë e atdhetarizmit,këtu secili nga anëtarët e kësaj familjeje, duke filluar nga axha Shabani, shtatëdhjetë e katër vjeqar deri te Blerina e vogël, shtatë vjeçe,synim parësor kishin çlirimin .Tërë potenciali ekonomik dhe njerëzor i Jasharajve ishte vënë në shërbim të të vetmit qëllim madhor: çlirimit nga Serbia.Kulla e Jasharajve ishte shndërruar në sofër kuvendimesh atdhetare.Të gjitha këto ndikuan që pjestarët e kësaj familje mbi kurriz të ngarkojnë halle me peshë të shqiptarizmit.Kështu, Adem Jashari,në demonstratat e vitin 1981 mori pjesë aktive Edhe në varrimin e Tahir Mehës,përkundër urdhërit të policisë,që në varrimin e tij mund të merrin pjesë vetëm farefisiët , me pak se dhjetë.Por xha Shabani me të bijtë: Hamzën e Ademin vendosën që Tahir Mehës t’i bëjnë nderimin e fundit,pavarësisht nga pasojat. Pranë varrit të Tahir Mehës u betuan :” Luftën që ke nisur ti, do ta vazhdojmë ne.qoftë edhe deri në pikën e fundit të gjakut tonë”!
Aktiviteti atdhetar i Adem Jasharit gjatë viteve 80-ta ,kryesisht e zhvillonte iligalisht,ai ishte i orjentuar në shprëndarjen e pamfleteve.Edhe gjatë vitit l989 së bashku me Hamzën ishin pjesëmarrës aktivë në protesta .Pothuaj,kjo ishte edhe veprimtaria e tij e fundit paqësore.Sepse,duke filluar nga viti 1990,ai I kishte hyrë formimit të grupeve të armatosura.Ishte përqendruar në krijimin e lidhjeve të ngushta me njerëz që ishin të gatëshëm për sakrifice, kudo, anekënd Kosovës dhe mbarë trevave shqiptare. Ai ishte i udhëhequr nga motoja e popullit tonë : ” Trimi i mirë me shokë shumë” .
E kishte nuhatur aktivitetin e Ademit policia serbe dhe ate e kishte identifikuar si organizator kryesor të ktyre grupeve të armatosura, që natyrisht ishin bërtha e Ushtrisë së ardhëshme Çlirimtare të Kosovës.Komandant Ademi,përkrahjen morale e materiale , e gëzonte fillimisht në familjen e tij të madhe e me zemër të madhe .
Duke filluar nga viti 1991, përpjekja për formimin dhe vënjën në levizje të rrezistencës së armatosur,Ademin me shokë e gjen në Shqipëri për t’u pargatitur ushtarakisht për betejat e ardhshme çlirimtare.Vetëm gjatë vitit l99l ai do ta kalojë kufirin Kosovë - Shqipëri dhe do të fillojë aksionet e aramatosura kundër policisë serbe,toke shokë të tjerë.Sigurisht në dijeni për aksionet e komandant Ademit,familja e tij rrethohet disa here nga policia serbe.Shtegëtimet e tij atdhetare marrin formë sidomos pas kuvendimit të korrikut l99l,në Kullen legjendare,ku kokë më kokë artikulojnë udhën e lirisë:Adem e Hamëz Jashari,Sami Lushtaku,Sahit Jashari,Nuredin Lushtaku,Ilaz Kodra,Besim Rama,Zenun Kodra e të tjerë.

ADEM JASHARI-LEGJENDË E VETËFLIJIMIT
Shpesh rrethohej kulla e kreshnikëve.Rrethimi i pare ngjau ,më 3o dhjetor l99l.Ishte një mëngjes i acartë.Një komandar i policisë serbe thërriste me megafon Ademit që të dorëzohej.Legjendari Adem bashkë me dy vëllezërit,shpërthen rrethimin me grykën e pushkës duke lënë të plagosur disa policë.Ademi tashmë nuk ishte i vetëm.Nga të gjitha fshatrat e Drenicës, u nisën shokët me armë e pa armë.Nga helikopteri,me atë rast u plagos Vesel Selimi, i cili kishte kaluar mbi 15 kilometra këmbë,nga Aqareva,për t’i ardhur në ndihmë komandantit të tij.Bëhej me dije se kjo ishte dita e fundit për policinë serbe që do të hynte për shtatë vjet në Prekaz.Edhe më 22 janar l998, ende pa aguar dita , njësi e specializur kriminelësh vëjnë në rrethim shtëpitë e Adem Jasharit dhe sulmoi me minahedhws, mortaja dore dhe armë automatike.Por , axhën Shaban, Hamzën, Besimin , Fitimin , Kushtrimin… nuk i zuri dot fjetur shkau.Ata u përgjigjen me armë.Sërish kriminelët, nëpër errësirën e natës ikën , duke marrë plumba dhe duke lënë gëzhoja mortajesh, karikatorë , helmeta’ etj. Nderkaq,me atë rast u plagosën Selvetja dhe Iliriana , të cilat po u ndihmonin trimave ta mbronin nderin e trojeve.Atë natë Ademi nuk ndodhej në shtëpi.Tashmë Ademi ishte i dënuar në mungesë me njëzet vjetë burg.Me të dëgjuar për këtë sulm, pothuaj gjithë Drenica , dhe nga gjithë trojet shqiptare mijëra njerëz ,në shenjë nderimi vizitonin Kullen e Jasharajve.Tashmë edhe formacionet e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës ishin shtrirë në gjithë Drenicën. 28 shkurti shënon një ngjarje të rendësishme,ku një njësit i UÇK-së,pasi bie në pritë të policisë serbe në Likashan’pas një përleshje të ashpër vriten së paku 6 policë,ndersa dy luftëtarë të lirisë plagosën.Bandat të mëdha policore të pajisura me dhjetra tanke dhe dy helikopter ,pasi hynë në Likashan dhe Qirez hakmerren duke vrarë 24 shqiptarë,katër prej tyre kishin rezistuar me armë .Atë ditë,Ademi me shokë kishte arritur aty ku makineria e kishte zënë pozicionet,por ishte e pamundur që me armë krahu të deboheshin.Megjithatë , këta arrijnë të hynë mbrenda rrethit,aty ku ndodhi krimi makabër serbe dhe i evakuan të plagosurit.Rrethimi i tretë ishte më i egëri.Ndodhi më pesë mars të vitit 1998 ,pikrisht ora 5 e 30 e të enjtës së pare të marsit.Një pjesë e madhe e Drenicës agoi e rrethuar.Gjatë gjithë natës, makineria e rendë vrastare e luftës me mijëra trupa ,ishin nisur drejt Jasharajve,drejt Drenicës.Në hartat e gjeneralëve serbë shigjetat e kuqe i ishin drejtuar Prekazit .Kulla e Adem Jasharit ishte rrethuar me laps të kuq.Nga tridhjetë anëtarët e kësaj familjeje heroike , njëzet e dy ndodheshin në shtëpi. Mungonin Rifati , Murati , Bekimi , e Lulzimi që ishin në kurbet dhe Iliriana , Shqipja , Fazliu e Marigona , që kishin shkuar te dajtë në Akrashticë.Nuk i kishte shpëtuar syrit të komandantit rrethimi. Pak para se të agonte Ademi u thotë familjarëve:” Sot do të kemi luftë .Me fat na qoftë!”Një shtet i tërë kundër një familje!Villej zjarr drejt kullës së Adem Jasharit.
Kreshnikut të legjendave Adem Jasharit,Hamzës e xha Shabanit përkrah u qendronte dajë Osmani , nipërit Bashkimi , Besimi , Fitimi , Kushtrimi ,gratë Adilja , Feridja , nëna Zehë , Selvetja … me një fjalë të gjithë jasharajt ishin bërë luftëtarë.Që të gjithë ata që mund të mbanin pushkën kishin zënë pozicionet.Të tjerët mbushnin karikatorët me municion.Edhe jasharajt tjerë që kishin armë , ishin bashkuar në këtë luftë.Secili trimëronte tjetrin e të gjithë bashkë i trimëronte Komandanti legjendar.Ai shënjestronte shkijet dhe këndonte. Sulmi nuk pushoi gjithë ditën , derisa u err,as të nesërmen deri më 8 mars..Për tri ditë Kulla nuk po merrej as po mposhtej.Një predhë topi ,përnjëherë goditi trembëdhjet antarë të kësaj familje heroike. Shpëtoi vetëm Besarta për të dëshmuar ferrin e përjetuar .Qëndresa nuk po ndalej , derisa u ndal pushka dhe kënga e Adem Jasharit.Nderkaq ai ndali këngën për të hyrë vetë në këngë.Është kjo Këngë për vetëflijimin e një historie të përseritur të Oso Kukës,Zhuj Selmanit e të Mic Sokolit,por ata e kishin më të lehtë,sepse Adem Jashari u flijua dhe sakrifikua me babë e nënë,vëllëzër e fëmijë,me nipa e dajë,për të shpëtuar zhbërjen e Kosovës dhe për të shpëtuar dinjitetin e shqiptarizmit.Ai pagoi çmimin më të shtrenjtë për lirinë e Kosovës,ai i hapi shtigjet asaj dhe u shndërrua në legjendë të përjetëshme.
PORTRETI I LEGJENDËS SË QUAJTUR ADEM JASHARI
Prekazi ka tri kulme të historiesë.Në kujtesën shqiptare Ahmet Delia,Tahir Meha dhe Adem Jashari janë figurat më madhështore ,jo vetëm të Prekazit,Drenicës dhe Kosovës…Në këtë fshat kreshnikësh,në një familje ,që nuk po shtohej me meshkuj për disa breza,babai i Ademit, Shabani, ishte trashëgimtar i vetëm mashkull që nga stërgjyshi, Murati , gjyshi Fazliu dhe babai , Murati.
Për çudi,kjo rrënjë e lashtë atdhetarësh, për tre breza u zgjat e hollë.Dhe , kur dukej se po këputej , ajo lulëzoi aq bukur sa aromë e atyre luleve do të kundërmojë për jetë e mot brenda historisë së kombit

by Kle@Love Thu 22 Oct 2009, 19:06

Kolos i madh Adem Jashari
Qe rralle here lind historia
I dha zjarr hasmit i pari
Qe n'Kosove te lind liria

U kalit per te luftuar
Liria , thoshte nuk dhurohet
Por me gjak te perbetuar
Vec ashtu ajo fitohet

Krisi pushka e lirise
Nga flakadani si rrufeja
Me flamur te shqiptarise
Me fitore neper beteja

Nga zaptia kurre su tute
Legjende mbete o Kreshnik
Ne palce te ashtit friken jua fute
Tradhetareve me armik

Sy Shqiponje plot guxim
I pa mposhtur si shkemb mali
Pushka e tij u be kushtrim
Kosoves nene lirine i fali

Do t'jetojme si te duam
Ne Kosoven tone te lire me nder
Me bese te madhe u betuam
E jo te bejme si thone te tjere

Sternip i Pirros se Dodones
I Lekes Madh dhe Skenderbeut
Bir i Madh i nene Kosoves
Fatbardhesi i soll Atedheut

Per kete trim edhe varret u gezuan
Mbi ta bari gjelberoi
Colen lulet dhe lulezuan
Rrezja e Diellit me ngrohte ndricoi

by Kle@Love Thu 22 Oct 2009, 19:07

U ISHIN LAROT MË 5, 6, DHE 7 MARS 1998, KUR ADEM JASHARËT RANË HEROIKISHT NË PREKAZIN LEGJENDAR?
- Po të ndërhynte me kohë ushtria shqiptare e Republikës së Shqipërisë (më 1989, kur Serbia agresore dhe gjenocidale, me tanke dhe me avionë luftarkë e pushtoi Kosovën shqiptare, ashtu sikurse Rusia Gjeorgjinë, më 7 gusht 2008, me qëllim që t’ia shkëpusë Osetinë Jugore), sigurisht se Serbia militariste dhe policore, do të detyrohej të zbrapsej nga kryerja e terrorit dhe gjenocidit në Kosovën shqiptare (1989-1999).
Ndërhyrja ushtarake e Shqipërisë në mbrojtjen preventive të Kosovës nga agresioni dhe gjenocidi serb, pa dyshim se, do të ndikonte pozitivisht edhe në ndryshimin e politikës së çoroditur defetiste dhe nënshtruese të LDK-së së “Mahatmagandit” të Ballkanit. Mirëpo, fatkeqësisht, meqë ndodhi e kundërta, Kosova u gjet nën “thikën” e gjenocidit çetniko-fashist serbomadh, kështu që, në një mënyrë, së bashku me popullin shqiptar të Kosovës, u sakrifikua dhe u viktimizua edhe Ushtria Çlirimtare e Kosovës me në krye kryekomandatin e saj legjendar, ADEM JASHARI, i cili më 5, 6 dhe 7 mars të motit 1998, së bashku me të vellain Hamzën, me Babain Shabanin dhe me tërë familjen e tij 22 anëtarëshe, luftuan trimërisht me pushkë në dorë kundër më se 8000 mijë trupave invaduese çetniko-fashiste serbe, të cilët pas luftës së pabarabartë treditore kundër hordhive barbare serbe, bijnë heroikisht në logun e betejës për lirinë e Kosovës, me ç’rast e paguan veten, duke ia vrarë armikut mbi 70 policë në Prekazin e Poshtëm të Drenicës. Lavdi të përjetshme emrit dhe veprës së tyre të ndritshme njerëzore, kombëtare dhe atdhetare shqiptare! Kjo qëndresë dhe kjo luftë heroike e ADEM JASHARAJVE, ashtu sikurse ajo e Azem Bejtës me Shotën Galicën dhe me bashkëluftëtarët e tij heronj, si dhe rezistenca dhe lufta e përgjithshme heroike e UÇK-së për jetë të jetëve ia ndryshoi historinë Kosovës.
Pushka e Adem Jasharit e tronditi tërë botën liridashëse, por jo, edhe ndërgjegjen e kalbur dhe të ndryshkur të filoserbëve shqiptarë, të cilët, edhe pas vdekjes së Adem Jasharit, edhe pas pavarësimit të Kosovës, më 17 shkurt 2008, ende nuk i kanë prerë lidhjet miqësore me Serbinë.
Pyetja që tërë jetën, do të kërkojë përgjigjjen e ndërgjegjës sonë shqiptare:
- Ku ishim ne, kur KËSHTJELLA E QËNDRESES HEROIKE E ADEM JASHARAJVE U GJEND NË SHTETËRRETHIMIN E HEKURT TË 8000 FORCAVE ÇETNIKO-FASHISTE SERBE, Më 5, 6 dhe 7 Mars 1998?
Sipas kronikës së kohës, thuhet se “ka qenë e pamundur çarja e rrethimit të hekurt të Familjes së JASHARAJVE dhe të Prekazit nga 8000 forca policore serbe me tanke, me topa, me raketa dhe me armë të tjera luftarake...ky është vetëm një konstatim i autorit Dr.Mehmet Rukiqi, i cili, shikuar në aspektin e përgjithshëm ushtarako-strategjik mbrojtës së Kosovës, sipas Kushtetutës së Kaçanikut (1.IX.1990) të Republikës së Kosovës dhe sipas Kushtetutës së Republikës së Shqipërisë 22..XI.1998), është i diskutueshëm, sepse në rastin konkret, edhe politika zyrtare e Prishtinës në krye me Ibrahim Rugovën dhe me Bujar Bukoshin, edhe politika zyrtare e Tiranës me në krye Fatos Nanon dhe me Sali Berishën, kanë dështuar në mbrojtjen ushtarake dhe luftarake të shqiptarëve dhe të Kosovës nga ana e Serbisë agresore dhe gjenocidale, sepse kanë vepruar në kundërshtim me dispozitat dhe me nenet e sanksionuara në të dy kushtetutat, ku flitet për marrjen nën mbrojtje të shqiptarëve në rast kërcënimi të çdo rreziku dhe, të çdo agresioni luftarak të jashtëm. Ky është shkaku dhe pasoja kryesore, pse, ndër të tjera, (në kuptimin e ngushtë), është bërë shtetrrethimi i Familjes së ADEM JASHARIT dhe i Prekazit heroik të pamposhtur, si dhe më pas, djegja e tërë Kosovës (në kuptim të gjerë) nga bandat policore, paramilitare dhe militare të Serbisë soldateske të Slobodan Milosheviqit.
Likoshani, Qirezi, Llapushniku, Prekazi-Drenica dhe i gjithë Dukagjini- Kosova në flakë, kurse kryeqyteti Prishtina “oazë paqeje” dhe “qendër lulëzimi” e biznesit serbo-shqiptar. Vizitori i rastit kishte përshtypjen se, vërtet në Kosovë mbretëronte qetësi dhe paqe, sepse, ngado që sillej, nuk shihte asgjë të pazakonshme, mbase asgjë nuk lëvizte në kuptimin e ndryshimit të “idilës romantike” të politikës nënshtruese dhe kapitulluese të LDK-së.
Edhe pse të gjithë ne që jetonim në Prishtinë, i dëgjonim krismat e pushkëve, të topave, të granatave, dhe, me sytë tanë të verbuar e shihnim tymin e dalë nga baruti, që si re e zezë ngrihej në qiell nga të shtënat e panumërta të armëve dhe të municioneve të shumta të agresorit pushtues çtniko-fashist serb, që i shkrepte në popullsinë e pafajshme shqiptare dhe në shtëpitë e tyre, që nuk ishin larg Prishtinës.
Esenca e realitetit të “jetës romantike” në Prishtinë, ishte e barasvlershme me dështimin dhe me kapitullimin e plotë kolektiv. Mirëpo, këtë miopët dhe “sportistët” e LDK-së së Ibrahim Rugovës nuk e pranonin dhe, nuk donin ta shihnin, sepse qorrazi dhe, pa kurrfarë mbulese i besonin anekdotës stereotipe të “një gomari”, të cilin e kishte pasë shqyer ujku, por ai, kursesi të bindej se ajo ishte e vërtetë, por “thoshte,- inshalla jam në ëndërr”. Ky ishte kuptimi i reales së “jetës romantike-paqësore” në Prishtinë, kur tërë Kosova ndodhej në shtetrrethim luftarak, terrorist dhe gjenocidal të Serbisë së Slobodan Milosheviqit (1989-1999).
Edhe pse kjo ishte e vërtetë, besimtarët e “pejgamerit” të rrjeshëm të LDK-së, popullin e gënjenin dhe e mashtronin se në “Kosovë nuk do të ketë luftë kurrë”, edhe pse lufta zhvillohej para “hundës” së tyre “politike-paqsore”. Mirëpo, ata, për hir të interesave të tyre materiale, financiare, ekonomike, tregtare dhe karrieriste politike (që të pasuroheshin sa më shumë, duke bashkëpunuar me Serbinë) në kurriz të politikës së vetë pejgamerit të tyre, dhe të popullit, e kishin për detyrë që të propagandonin në popull, se në ”Kosovë nuk do të kishte luftë” ngase “pejgameri” i tyre iu kishte dhënë një garanci të tillë premtuese. Kështu që, të verbuar nga interesi i tyre egoist personal dhe grupor partiak, “sportistët” e LDK-së së Ibrahim Rugovës (në vend se ta përgatitnin dhe ta mobilizonin me kohë Lëvizjen e Rezistencës Gjithëpopullore Shqiptare si brenda, ashtu edhe jashtë Kosovës kundër agresionit dhe gjenocidit të Serbisë), ata u përqëndruan në realizimin e interesave të tyre personale dhe grupore, “humbën nga mendja”, duke hapur dyqane, shitore, firma, kompani tregtare dhe ekonomike me Serbinë, duke ndërtuar pallate moderne, duke shpërngulur (me autobusë dhe me kombibusë privatë, me çime shumë të larta të agjencive turistike shqipfolëse) me qindra e mijëra shqiptarë në vendet e ndryshme të Evropës, duke tregtuar ditë e natë mallra të ndryshme me Serbinë, duke hapur ordinanca mjekësore private, të cilat nuk i plotësonin as kushtet elementare sanitare, të funksiononin si një burektore, lëre më si ambulanca mjekësore. Mirëpo, kjo u konvenonte edhe Serbisë, edhe pronarëve të tyre, sepse qëlllimi i tyre ishte, se si të vjelin sa më shumë marka gjermane dhe para nga pacientët e tyre, e shumë pak humanitar dhe mirëbërës

by Kle@Love Wed 25 Nov 2009, 18:33

Adem Jashari (1955 – 1998)
Prishtinë, 03 mars 2000 (KeL) - Adem Jashari lindi në Prekaz të Drenicës, më 28 nëntor 1955. Këtë vit, Shaban Jasharit, krahas Festës së Flamurit, që e festonte për çdo mot, ju shtua edhe një festë tjetër - Ditëlindja e djalit të cilin e pagëzoi: Adem. Dhe ishte e natyrshme që mbi djepin e posa të lindurit në këtë ditë, Djepi të mbulohej me flamurin e Skënderbeut. Kështu ndodhi atë ditë në familjen Jashari, në Prekazin e Ahmet Delisë. Familjes se xha Shabanit iu shtua edhe një pushkë, në Drenicë jehuan krismat e pushkëve për flamur dhe ushtarin e posalindur të lirisë. Xha Shabanit ju duk se jehona e pushkëve që kersën për lindjen e Adem Jasharit po shpërndahej valë - valë nëpër Drenicë e Kosovë si jehona "Prite, prite Azem Galicën o heeejjj", e atij sikur ju duk se po ndëgjonte jehonën: "Prite, prite Adem Jasharin o heeejjj". S´do të ishte çudi që atë ditë, xha Shabani t´i kishte ndëgjuar të dy jehonat, se atë ditë e kaluara po e përcaktonte të ardhmen, ishin bërë një. Atë ditë, Flamuri - Lindja - krisma - jehona ishin determinim i një lavdije të madhe. Adem Jashari erdhi në këtë botë me të vetmin ndryshim nga gjithë moshatarët e tij se ky u lind në ditën e fitorevë më të lavdishme të popullit shqiptar, në Ditën e 28 Nëntorit. Kështu nisi jeta në vazhdimësi në Prekazin e lavdive të përsëritshme. Në festë me krisma e këngë edhe vdekjen e bëjnë me krisma e këngë. Xha Shabani ishte i kujdesshëm me të gjithë fëmijtë, por ndaj Ademit tregonte një kujdes të veçantë, ndoshta pse i kujtohej dita e lindjes, i kujtoheshin krismat e pushkës dhe jehonat e përsëritura të atyre krismave në 28 Nëntorin e vitit 1955. Xha Shabani ishte bujk. Pas Luftës së Dytë Botërore, për një kohë pati ushtruar profesionin e mësuesit, por për shkak të veprimtarisë atdhetare ai do të largohet nga procesi mësimor. Ai pa ndonjë kundërshti vendosi të merrej me punimin e tokës dhe edukimin e fëmijëve në frymën e atdhetarizmes. Kështu po rritej Ademi së bashku me vëllezërit më të mëdhenj, Rifatin dhe Hamzën. Ademi kishte një interesim të veçantë për armët, për të bëmat e prekaziotëve gjatë historisë e sidomos i interesonte akti tepër burrëror i Ahmet Delisë dhe ndihma që ai i pati dhënë fqiut, që ishte sulmuar nga bandat serbe.Sopata e Ahmet Delisë, ajo që bandës çetnike i ndau kokat në dysh, ishtë bërë legjendë, legjendë e historisë në mbrojtje të nderit dhe dinjitetit kombëtar. Adem Jashari kishte një interesim të veçantë për Emin Latin, prekaziotin bashkëluftëtar të Azem e Shotë Galicës, të atij brezi trimash, që në gjithë shqiptarinë njiheshin për të bëme e trimëri. Ndonëse ky brez i trimave të qartur të lirisë, Kosovës nuk i sollen çlirimin e bashkimin kombëtar, por brezave ju lan amanet: pushkët trimërore të lirisë. Ky amanet përcillej nga brezi në brez, nga luftëtari të luftëtari me porosi, që të përcillej si stafetë deri në fitoren mbi armikun e kombit. Prekazi në mënyrën më besnike e përcolli amanetin e luftëtarëve të lirisë, jo vetëm duke e mbajtur syrin në shënjestër, por duke përcjell jehonën e pushkëve të lirisë nga Prekazi në Drenicë e në Kosovë, jehonë që i mbulonte të gjitha tokat e pushtuara të Shqipërisë. A nuk e tregoi këtë edhe Kulla e Shasivar Alisë, në dimrin e ftohtë të vitit 1945? A nuk u përsërit kjo nga pasardhësi i Emin Latit me 13 maj 1981, kur Tahir Meha mbuloi me njësinë speciale të policisë beogradase? Të gjitha këto dhe shumë të tjera që s'u përmendën, lanë gjurmë të thella në edukimin atdhetar të Adem e Hamëz Jasharit dhe çetës së tij trime. Adem dhe Hamez Jashari do të betohen para varrit të Tahir Mehës, se do të vazhdojnë luftën për çlirim deri në fitore. Dhe, ecen guximshëm rrugës së luftëtarëve kombëtarë, duke ngritur si në cilësi e në sasi numrin e luftëtarëve të lirisë e të pavarësisë, duke ngritur cilësin e luftës çlirimtare, me çka ndryshuan rrjedhat e historisë dhe hapen një epokë të re - Epokën e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Demonstratat e vitit 1981, ngjarjet e Pranverës së madhe studentore të vitit 1981, të cilat u shndërruan në Lëvizje të madhe popullore, që me vite mbajten të ndezur flakadanin e lirisë e të çlirimit të kombit, patën ndikim magjik në brezin që formuan, organizuan dhe udhëhoqen politikisht dhe ushtarakisht Ushtrinë Çlirimtare të Kosovës. Adem Jashari dhe çeta e tij ka qenë dhe ka mbetur bërthama themeltare e UÇK-së. Në histori ndodh edhe të ndodhin ngjarje të rastsishme, por Adem Jashari, çeta dhe familja e tij nuk janë rastësi e historisë, ata me ndërgjegje e vendosmëri u përgatitën për kthesën vendimtare të historisë sonë më të re. Adem Jashari nuk shkoi rastësisht në Shqipëri për të përsosur artin e luftës, të cilin e përvetësonte me shpejtësi të rrufeshme, dallohej nga i gjithë brezi i tij. Në përgatitjet ushtarake tregoi aftësi dhe cilësi të larta në përvetësimin e artit të përdorimit të armeve të ndryshme për luftën çlirimtare. Adem Jashari, ndryshimet që po bëheshin në vitet 90, i shihte me optimizëm, prandaj sinçerisht e vendosmërisht nisi angazhimin e tij në sferën ushtarake, për organizimin e luftës çlirimtare. Adem Jashari dhe çeta e tij nuk ishin nisur në rrugën e luftës për liri për hirë të këtij apo atij lideri, pse ky apo ai i paskan sytë e zinj. Ata ishin nisur për çlirimin e Kosovës pa bërë llogari meskine, karieriste apo grabitëse. Ata e donin Kosovën e lirë e të pavarur. Ata ishin të liruar nga ideologjizmat, veç shqiptarizmës. Adem Jashari dhe çeta e tij ndryshimet politike që ndodhen në vitet 90 i priti me optimizëm, besoj shumë, por nuk do të kalojë shumë kohë dhe do të zhgënjehen se kasta e "re" e politikajve po bëhej pengesë e rrjedhave të reja të historisë, po ngulfaste shpirtin luftarak të shqiptarëve liridashës. Kur në fund të vitit 1991, në Kosovë po bëheshin arrestime të të gjithë atyre që ishin përgatitur në Shqipëri, Adem Jashari do të njoftojë çetën e tij dhe të kërkojë nga ata, që të ishin vigjilent se çdo natë armiku mund t´iu trokaste në porta. Ai do t´iu thotë shokëve: "Armët nuk i kemi marrë që t´ia dorëzojmë armikut, por që ta luftojmë deri në fishekun e fundit". Më fjalën e komandantit u pajtuan të gjithë. Dhe, nuk vonoi dita kur armiku do të trokas në portën e Jasharëve. Ishte mëngjesi i hershëm i 30 dhjetorit 1991, ku armiku me një makineri të tërë policore kishte rrethuar Jasharajt dhe kërkuan dorëzimin e Adem Jasharit dhe Jasharëve tjerë. Adem Jashari me vëllezër e shokë apelit të armikut për dorëzim ju përgjigjen me breshëri armësh nga shumë drejtime. Ishte e çartë, çeta e Prekazit kishte vendosur epokën e luftës çlirimtare, ata mes jetës se burgut e të poshtërimit kishin zgjedhur jetën e lavdisë e të lirisë, me të gjitha pasojat që mund t´i kishte. Vetëm të guximshmit nëpër kohë të ndryshme i kanë ndërruar rrjedhat e historisë, kështu ndodhi edhe me Adem Jasharin dhe çetën e tij. Kështu nisin aksionet luftarake mbi policinë e armikut, fillimisht në Drenicë, e për t'u përhapur më vonë ne Llap e Dukagjin, në Drini e kudo në Kosovë. UÇK po bëhëj shpresë për popullin dhe tmerr për armikun, armikut po i rrëshqiste dheu nën këmbë, pasigurinë e shihte të çdo kaçube. Adem Jashari ishte kudo. Ai po bëhej legjendë. Ai ishte kudo ku sulmohej armiku, ai ishte në çdo cep të Kosovës. Vetëm frikacaket nuk mund t´i besonin trimërive e të bëmave të Adem Jasharit, ata nuk dëshironin ndeshjen me armikun dhe sa herë që çeta e tij sulmonte e vriste policinë kriminale të armikut do të thonin: "Këta janë dorë e zgjatur e armikut, janë të Sheshelit apo të Arkanit etj.", - dhe kjo nuk ishte diçka e re, dikush duhej të mbulonte kolaborimin me Beogradin, por paraprakisht duhej akuzohej tjetri. Adem Jashari kishte shumë mundësi, ai kishte zgjedhur me ndërgjegje mundësinë e luftës së armatosur për liri e pavarësi, anipse ai i dinte mundësitë e veprimit luftarak të UÇK-së. Pas luftës se 26 nëntorit 1997, në Llaushë të Re, ku mori pjesë Ademi me çetën e tij, nga e cila armiku u tërhoq me bisht nën këmbë, armiku do të bëjë plane për zhdukjen e Adem Jasharit. Kjo do të ndodhë me 22 janar 1997. Një bandë kriminele kishte sulmuar familjen Jashari, me qëllim që të zhdukej kjo çerdhe e rrezikshme e Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Por, falë gjakftohësisë e guximit të familjes dhe ndihmes që erdhi nga çeta, armiku u tërhoq pa arritur qëllimin. Ato ditë e tërë Kosova sikur ishte në Lagjen e Jasharëve. Nuk ishte e vështirë ta kuptoje mesazhin që kishte lënë armiku. Armiku ishte tërhequr i bindur se nuk kishte gjetur mënyren e eliminimit të Adem Jasharit dhe familjes Jashari. Armiku dëshironte qoftë edhe largimin e Jasharajve nga trojet e tyre, por Jasharajt nuk i lëshonin trojet stërgjyshore. Ata as të vdekur nuk donin të shkuleshin nga vendi i tyre, për çka kishin nisur luftën. Adem Jashari dhe gjithë Jasharajt nuk e donin ikjen e poshtërimin, ata e dëshironin qëndresën, e donin lirinë dhe pavarësinë e Kosovës. Armiku pas disfatës së 22 janarit kishte filluar përgatitjet për një sulm të përmasave të mëdha policore dhe ushtarake, dhe ky sulm do të fillojë në mëngjesit e hershëm të 5 prillit 1998, pak ditë pasi policia armike kishte pasur një disfatë të Lisat Binak, në Likoshan. Këtë herë forca të mëdha ushtarake dhe policore e kishin rrethuar Prekazin, me orientim kryesor Lagjen e Jasharëve. Lufta për eliminimin e Jasharëve ishte e rreptë. Armiku Prekazin e kishte vendosur në rreth të hekurtë dhe sulmonte nga shumë anë. UÇK-ja aso kohe i kishte mundësitë e kufizuara të sulmit e të depërtimit. Adem Jashari dhe çeta e tij sulmit armik ju përgjigjen me sulm. Lufta që zhvilloi Adem Jashari me shokë që e madhe. Sulmi i armikut vinte nga larg. Pas një rezistence të gjatë dhe herioke, armiku arriti të djegë e shkatërrojë Lagjen e Jasharëve, por jo kurrë vendosmërinë për të vazhduar luftën për liri e pavarësi. Adem Jashari deri në vdekje luftoi e këndoi, jo vdekja e Adem Jasharit nuk është vdekje është përjetësi. Lufta për Prekazin që e ashpër. Qëndresa ishte e madhe. Ushtria Çlirimtare e Kosovës humbi prijetarin e saj. Kosova fitoi komandantin legjendar. Me aktin e rënies se Jasharëve, Kosova mundi frikën dhe për lirinë e pavarësinë u hapen shtigje të reja. Adem Jashari - legjendë, solli kualitet të ri në filozofinë dhe mendësinë e shqiptarëve për jetën, atdheun, lirinë për nderin dhe dinjitetin e kombit. Rënia heroike e Adem Jasharit i dha shtytjen më të fuqishme mobilizimit, strukturimit dhe profesionalizimit të Ushtrisë Çlirimtare të Kosovës. Ushtria Çlirimtare e Kosovës fitoi hapësira të reja veprimi. Komandanti Legjendar i UÇK-së me jetën, veprën dhe lavdinë e tij i dha kualitete dhe përmasa të reja 28 Nëntorit - Ftesës sonë Kombëtare.

by Vizitor Wed 25 Nov 2009, 19:44

Jam krenare per jasharajt s e jam stermes e jasharave

by dr.Dugi Sat 24 Apr 2010, 17:46

Nuk besoj qe mund te kete sakrific me te madhe sesa flijimi i ter familjes. Te paket jane burra te till, duhet te krenohemi qe e kishim .

by albi Sun 26 Sep 2010, 18:29

ADEM JASHARI KRENARIA E KOMBIT

by Kimi Tue 14 Aug 2012, 04:48

Ra Prekazi e nderroi historine e Kosoves sepse hala tu kish sjelle shkau dhe na i kish ba me gisht.

Lavdi familjes Jashari.

Lavdi te gjithe deshmoreve te kombit,

by albi Wed 01 Jan 2014, 22:09

ADEM JASHARI esht krenaria e kombit shiptar ky trim i Dtrenices e ndroj historin e Kosoves

by albi Tue 04 Feb 2014, 15:15

ADEM JASHARI ESHT DHE DO JET PER GJITHMON krenaria e kombit ton aj e sakrifikoj ter familen e vet Zoti e shperbleft

by epanjohura Thu 06 Mar 2014, 13:55

M-a ndan qytetin tim
I-dhan varferi e mjerim
T-repca u tret pa fund
R-inija mbeti ne rruge
O-h sa me mallengjim
V-eshtroj qytetin tim
I-ndar e i coptuar
C-ili eshte ai qe pajtohet
A-thua me trup e pa koke jetohet?

Ti qe do nenshkruash
Nuk ke gjak Shqiptari
Per ndarje nuk luftuan
ADEM E HAMEZ JASHARI!