Gjyshja që “fluturoi”

by Vizitor Sun 04 Aug 2013, 22:17

Amanda ishte një vajzë shumë e lazdruar. Njëherë kur prindërit e Amandës ishin në udhëtim për disa ditë, gjyshja e saj kishte ardhur të kujdeset për të. Një ditë Amanda u inatos dhe tha se do të hante drekën vetëm në qoftë se gjyshja e mëson se si të fluturojë! Ajo u ul në një qoshe dhe nuk reagonte. Gjyshja e mjerë nuk dinte që të bëjë. Dhe përnjëherë iu kujtua një ide e shkëlqyer.
Ajo u hipi shkallëve ta mbërrije llambadarin e shtrenjtë në dhomën e fjetjes, u kap për të dhe i lëshoi shkallët. Vini re! Gjyshja u lëshua fluturimthi dhe nëpër dritare ra poshtë me një zhurmë të madhe në lëndinë. Amanda nxitoi jashtë.
“Oh gjyshe, nuk kërkova të fluturosh nga dritarja!” - tha ajo. Gjyshja e mjerë shkoi te mjeku dhe së shpejti u bë më mirë. Amanda e kuptoi gabimin që kishte bërë dhe premtoi të bëhet vajza e mirë. Ajo asnjëherë nuk e shqetësoi më askënd dhe nuk kishte më kërkesa të këtilla. Amanda nga ajo ditë hante bukë pa asnjë problem dhe nuk mendonte më për gjëra të tjera, e sidomos për fluturimin e gjyshes.

/ Marr nga Zeri Info /

by Katilja Mon 23 Sep 2013, 19:04

Na ishte një here një plak i varfer, por shumë i varfer ama. Ai jetonte ne breg
te lumit bashke me plaken e teij grindavece dhe shpirtkeqe. Jetonin te dy ne
skamje dhe ne mjerim te plotë. Plaku zinte ndonjë cirua ne lume dhe plaka e
gatuante. Një ditë dimri plaku ndenji aty me ore te tera, por nuk zuri gjë.
Ishte ftohte. Ai donte te kthehej ne shtepi, por kur kujtonte plaken rrinte
aty me shprese se mund te kapte diçka. Dhe me në fund fija e vjetër e
filispanjes u lekund dhe plaku nxitoi ta terhiqte. Kur c'te shihte? Një cirua
i vogël, fare i vogël vazhdonte te perpelitej ne majen e grepit. Plaku e mori
ne dorë. Cironka kishte ca vezullime te arta. Plaku hapi torben e tij te
vjetër dhe...
-Të lutem, me hidh përsëri ne lume!
Plaku u habit.
-Kush foli?- Tha.
-Të lutem me hidh ne lume,- tha cironka- dhe unë do të te realizoj çdo
dëshirë qe të kesh.
Plaku i shkrete ishte zemermire. Ai e kuptoi se as ai e as plaka e tij
s'ngopeshin dot me një cironke aq te vogël dhe e hodhi ne lume. Ne çast,
cironka doli nga uji dhe i tha:
-Me thuaj një dëshirë!
-Të kisha një torbe me cironj...
Pa mbaruar plaku fjalën, torba me cironj i erdhi pranë. Plaku i mori dhe u
nis ne shtepi. Ne fillim plaka e shau, por pastaj natyrisht u kenaq. Plaku se
mbajti dot te fshehten (Ah, këta pleqte e mirë!) dhe ja tregoi gjithë
historinë...Plaka lakmitare i tha:
-Pse nuk i the qe cironjte te ishin te tiganisur? Shko, thuaji!
Plaku i shkrete shkoi nëpër te ftohte, e thirri cironken dhe ja tha dëshirën.
Kur shkoi në shtepi, plaka kishte përfunduar gjysmen e cironkave...Por kjo
s'ishte asgjë.

Sa here qe plakes i kujtohej ndonjë gjë ajo dërgonte plakun t'ia thoshte këtë
dëshirë cironkes. Dhe plaku (Ah, i shkreti plak!...) shkonte ne lume dhe
therriste cironken. Dhe cironka bënte realitet dëshirën e plakes. Kështu
pleqte u bene zengjine. Ata kishin shtepi te mirë, kuaj, hyzmeqare...Çdo gjë,
çdo gjë. Aq sa plaka s'kishte me cafre te kërkonte dhe një ditë e urdhëroi
plakun:
- Shko merre cironken tënde te qelbur dhe sille këtu!
Plakut te shkrete i therri ne zemër dhe cale-cale u nis e shkoi në anë te
lumit dhe i thirri cironkes.
Ajo doli ne çast mbi ujë. Cironka ishte e arte. Edhe zemren e kishte te arte.
-Me thuaj një dëshirë!- i tha ajo plakut si gjithmonë.
-Plaka më tha...- Plaku u gelltit.- se ti duhet të vish me mua tani.
Pra...plaka do qe ti ta lesh lumin dhe të vish me mua...
Cironka e vogël heshti. Heshti disa çaste dhe pafolur fare u krrodh thelle ne
ujrat e turbullta te lumit për të mos dalë me kurrë.

Plaku u kthye ne shtepi..shtëpia s'ishte me. Ne vend te saj gjeti kasollen,
plaken e tij te keqe dhe te njeten varferi te dikurshme. Ndoshta kishte
kërkuar shumë...

Gjyshja që “fluturoi”

Gjyshja që “fluturoi”

Re: Gjyshja që “fluturoi”