"Gjysh Acari"

Na ishte se c’na ishte,na ishte nje here nje plak qe ishte martuar per here te dyte. Ai kishte nje vajze,edhe gruaja qe kishte marre kishte nje vajze.
Te gjithe e dine se c’do te thote te jetosh me njerken: po te kthesh koken-te rreh,po te mos e kthesh koken-prap te rreh. Kurse vajzen e saj duhej ta merrje me te mire,madje t’i beje edhe qejfin per cdo gje qe nuk te pelqen te ajo.
Va[size=14]jza e plakut i jepte per te ngrene bagetise,sillte dru dhe uje ne shtepi,ndizte soben,fshinte shtepine,dhe keshtu vazhdonte derisa gdhinte... por plakes prap nuk i behej qe nuk i behej qejfi,do e gjente gjithmone dicka te vogel per te bere llafe dhe per ta qortuar: jo punet nuk jane bere mire,jo shtepia qenka e gjithe permbys...!
Edhe era fryn sa fryn dhe ne fund bie,por plaka po te shperthente nuk qetesohej me. Dhe keshtu njerka vendosi ta zhdukte vajzen e plakut nga faqja e dheut edhe i tha plakut:
- Merre o plak,dhe coje ku te duash,vetem ma hiq nga syte se nuk dua ta shikoj me! Coje ne pyll,ne mes te acarit te ashper!
Plaku u pikellua dhe qau me te madhe nga kjo gje por nuk kishte cfare te bente sepse me fjale nuk ia dilte dot me ate njerke te keqe. Beri gati kalin dhe i tha vajzes te hipte lart. 
E coi jetimen ne mes te pyllit,e la ne nje pirg te madh debore poshte nje bredhi dhe u largua.
Vajza u ul prane bredhit dhe dhe filloi te dridhej nga i ftohti.
Jo shume larg nga aty,degjoi bredhat te kercisnin nga gjysh Acari,qe po hidhej nga njeri bredh ne tjetrin dhe kerciste gishtat. Arriti te bredhi ku po rrinte vajza dhe nga lart i tha:
- Ke ngrohte moj vazje?
- Kam o gjysh Acar,kam! – i pergjigjet vajza.
Gjysh Acari zbriti pak me poshte,kercitja e drureve dhe e gishtave te tij u be akoma me e forte:
- Po tani moj vogelushe,po tani ke ngrohte?
Vajza po behej akull dhe mezi sa levizi gjuhen dhe tha:
- Kam o gjysh Acar,kam!
Gjysh Acarit i erdhi keq per vajzen dhe e mbeshtolli me mbulese te trashe dhe me pupla. 
Njerka nderkohe po behej gati per vdekjen e vajzes dhe po gatuante pite,dhe i tha plakut:
- Ec more plak matuf,merre tet bije dhe ta varrosim!
Plaku mori kalin dhe shkoi ne pyll. arriti te vendi ku kishte lene te bijen dhe c’te shikonte: ajo qendronte prane bredhit e qeshur dhe faqekuqe,e mbeshtjelle mire dhe e stolisur me ar e argjend,ndersa prane kishte nje kuti me dhurata te vyera.
Plaku u gezua aq shume sa nuk thuhet. I mori dhuratat me vajzen,i hipi ne kale dhe u kthye ne shtepi. 
Ne shtepi njerka po pergatiste pitet kurse qeni poshte tryezes fillon te lehe:
- Ham-ham! Vajzen e plakut po e sjellin te mbuluar me ar e argjend,kurse vajza e plakes nuk po mertohet me askend.
Plaka merr nje pite,ia hedh qenit dhe i thote:
- Mos thuaj ashtu! Thuaj: “Vajzen e plakes do ta martojne,vajzen e plakut do ta mbulojne”
Qeni e hengri piten dhe u kenaq,pastaj vazhdoi perseri me fjalet qe tha ne fillim. Plaka i dha nje pite tjeter dhe e goditi por qeni vazhdoi prap me te tijen...
Befas kerciti porta e jashtme,u hap dera e shtepise dhe brenda hyri vajza e plakut,e cila ishte aq shume e veshur dhe stolisur me ar e argjend sa shkelqente e gjitha. Prapa saj i ati sjell nje kuti te madhe e te rende. Hodhi syte plaka dhe nga habia hapi krahet...
- Beje gati edhe njehere kalin,o plak matuf! Pastaj merr vajzen time dhe coje ne pyll,ne te njetin vend ku kishe cuar vajzen tende...
Plaku e hipi vajzen e plakes ne kale,e coi ne pyll ne te njejtin vend,e la ne pirgun e madh prej debore qe ishte poshte bredhit dhe iku.
Vajza e plakes zuri vend poshte bredhit dhe po priste,dhembet po i kecisnin nga i ftohti.
Nderkohe pylli filloi te kerciste nga gjysh Acari,qe po hidhej nga njeri bredh ne tjetrin e po kerciste gishtat. Ai pa te bijen e plakes dhe e pyeti nese kishte ngrohte dhe ajo u pergjigj:
- Ngriva ftohti! Mjaft i kercite gishtat dhe druret,o gjysh Acar.
Gjysh Acari zbriti edhe pak me poshte dhe gishtat me druret filluan te kercisnin me forte.
- Po tani moj vazje e bukur,a ke ngrohte? – e pyet gjush Acari.
- Ngriva fare! Shporru e zhduku qe ketu more gjysh i mallkuar! – i tha vajza.
Gjysh Acari u inatos shume nga fjalet e vajzes dhe u shtrengua me shume,aq shume sa vajza e njerkes ngriu menjehere ne vend e u be akull.
Sapo zbardhi dita,plaka e dergon plakun ne pyll dhe i thote duke qeshur:
- Merre kalin o plak matuf,dhe me sill vajzen time te stolisur me ar e argjend!
Plaku u nis per ne pyll kurse qeni filloi te lehte perseri:
- Bijen e plakut do ta martojne,bijen e plakes do e sjellin ta mbulojne.
Plaka i hodhi nje byrek qe t’ia mbyllte gojen dhe i tha:
- Mos thuaj ashtu! Thuaj: “Vajzen e plakes e sjellin me ar e argjend...”
Mirepo qeni vazhdonte avazin e tij dhe tha:
- Bijen e plakes e sjellin ta mbulojne!
Kerciti porta e jashtme dhe plaka vrapoi t’i dilte perpara te bijes qe mendonte se ishte e mbuluar me ar e argjend. Por pa te bijen e cila rrinte e ngrire dhe pa jete.
Dhe atehere plaka vuri mend,por c’e do...tashme ishte teper vone.