E pres nje dite te vije

PSE DUHET TE NDAHEMI ?

Pse duhet të ndahemi
sa ndjejë hidherim !
dua fortë të mbahemi
errësirës t'i bëjmë agim!


Zemërzitë terrin e duan
të ndezin e shuajnë meteorë !
Mos krijo acar e furtunë
Në shpirtin tonë ngricë e borë ?!!

Të dal me vargje në pritë !
Çdo çast në zonën e vëzhgimit !
Për Edin shtigje dua për rritë,
ti japin krenari i si trimit!

Te kete Gezim!


Nuk e dua ta ndjej trishtimin
Prandaj gjithmon rrezatoj dashuri
në agimin tim nis ëndërra e zgjimit
për të arri aty ku dua të rri!


Do të hesht sonte! Do të flas nesër !
Mund të shpërthej si bombë ! Nuk e di!
të ndjek dreqërit që shitojnë çdo zemër
e mbjellin gëzimin me zi!

Do të nisem në shtigje të arrij
me vargje të ndërtoj një lindje
të valojnë flamujt për këtë mirësi
të ketë gëzim, rritë dhe rilindje !

UNË TY TË PRES


Dua të prehem, të ndjej se si gjumi vjen
por Ti, sa mbyll sytë - sa shpejt më gjen!

Si të shikoj netëve kur errësia është e trashë
më ledhaton qerpikun e më thua : Ku je vashë ?

Klith e përpëlitem, hesht po si drenushë
si mali me borë , si blerim në fushë!

Kjo gjendje me ankth më mban deri në mëngjes
Eja! Unë të dua! Unë ty të pres !

NDJEVA GËZIM !!!




Arrite ti !

Unë ndjeva gëzim !

Me ty nisa fjalë të shkëmbeja ?
Të flisja ?!


Sa herë hyredalje gëzim e lumturi
i bëja -

për të arritur gjithçka nisja !


Më arriti dhe forca që e kam -
Ti Dielli je ?!

Ndriçon -
nga lartësia një përmase !

Unë e di ?

Ti vjen të blerosh gjithcka qe ke ?

- T'më gëzohet zemra mua : - Mos plasë!

Për ty !


Do të nisem horizontit
dhe qiellin do te arrij
shpirtin te sheroj ,
se eshte plotë mirësi!

As stinët -
nuk kanë domethenie,
deti që dallgëzon!
Pa ty kot ështe jeta - pa ty kot agon!

Je bërë rrezedritë,
gjithmon bëhesh diell
vetullat si lumenj,
balli jot si qiell !

Sytë te burojnë shkendija ,
buzëqeshja mirësi !
Për Ty !
Çdo çast e rast - ndjej dashuri !

ÇAST FRYMËZIMI LIRIK


Dëshira ime mbeti në zgafellë
ia vrane ëdërrën, ia ndrydhen shpresën !

U mbushën gjithë nivelet e pikëllimit
riguan pa ndal lot sytë e mi!

Mos më thuaj se je në vetmi
keto çaste jam me Ty e do të jem gjithmonë

do të lidh penjtë e jetës me qiellin
të krijoj lirikën me shi!

Eja! E pres atë çast të të shikoj
kujtimin ta ruaj në shekuj!

Sa e rëndë mesnata që u shtri
këtë çast frymezimi lirik!

- VOGLUSHIT TIM EDI -

(Voglushit tim me rastin e dy vjetorit.)



Si ikën vitet , tash hyn për tri

Të ruaj kujtimet kur dëgjova vajin e parë !

Si më digjet zemra dhe shpirti e di

Se jetoj pa ty - e ndarë !



Drejtoj shikimet, lartësisë së qiellit

Nga mjegullat befas nis të bijë shi!

Buzeqeshja jote i ngjan Diellit

Shpirt i mamit ! Gjithcka për TY!



Per Ditëlindjen tënde unë bëra dhuratë

Edhe këto vargje i bëra për TY !

Në mendime netëve kur mbes gjatë

Kërkoj shtigjet t'më hapin sy!



Të të shikoj e të të ledhatoj Edi im

Se çdo çast ti më mungon!

Nëpër vite një shekull me gëzim

Edi! Për ditëlindje mami të uron!

e pres te vi nje dit kjo aty ku e presim te gjithe

VIJ ME ERË BLERIMI


Sa shpejt i ranë maskat
si ngjyrat e stinës kur ndryshon !
Ajo mbeti si mumje -
të shpifë thashetheme pa përmbajtje
ashtu si mjerimin që e bart në shpirt
sa herë përhumbet !

I thash se vij me erë blerimi
në lirika -
më ka shpërthyer pranvera!

Zemrën time kritikët e kuptojnë çka ndjen,
dhe e shpalosin
domethenien e fjalës që ndez zgjimin e heshtur.

Jam jehona që u këndoj Alpeve
me këngën e urtisë
me fjalët e uratës kërkoj shërim
për plagët e shekujve
dhe rritës ia fërkoj ballin
të shikojë bardhësive...!

NËSE

Nëse pikëllohem -
është malli që kam për TY
është mjegulla që ngritet dhe derdh shi
nga sytë e mi ujvarë e hapit në kërkim!

Nëse mendon -
se aq lehtë të harroj
rikujtohu për gjithë të kaluarën
kurorë e ngrirë në kujtime!

Nëse të vij -
në erresirën e mesnatës
mos u frigo nga hapat që dëgjon
të sjell jetën me dritë e ngrohtësi Dielli !

Nëse jemi të ndarë -
në këtë largësi
në zemrën time je gjithmonë
me vargje të jap shpirtin të jetosh!

DO TA NDEZ SHPRESEN E ZGJIMIT




Vjeshta arriti përsëri
blerimit iu shtuan rënkimet , u zverdh
nisi qielli varganin e shiut
mjegullat u ngrysën nga hidhërimi!

Sa më mori malli për lejlekët
çerdhet në lartësi plepash bosh
as cicerrima e dallëndysheve nuk dëgjohet
pos njerëZ që rendin me ombrela mbi !


Nuk e di përse gjithe kjo mungesë
për gjëra që hyjnë në kujtime
dhe mbesin ëndërra të kaluara
për të hapur kaptineën e frymëzimit!

Do ta ndez shpresën e zgjimit
dhe do të kapërcej horizontet
deri atje ku qëndron në pritë
vargu i blertë i lirikes !

RRËMET VETMIE


Sonte dua të krijoj jehonë
të degjojnë yejet
se këtu në tokë ka vuajtje!

Mos i besoni errësirës
që e sjell furtuna!

Kam ndryshuar qëndrimin
kuptimi për të vërtetën
nuk e ka domethenien !

Lindin ngatërresa
në nismën e penguar !

do të behem e rrebeluar
të klith në kohë frymëzimi
Ti - më ndal frymëmarrjen!

Mos është ëndërr e trishtë
rrëmet vetmie ndjej ?

KETO VARGJE TE LIRA


Nuk është ujëvarë lumi
loti që pikoj
as klithma që bëhet
nuk është këngë gëzimi,
Syri kërkon syrin
jetësisht ta shikojë
të ringjallet shpresa
si feniks prej hiri!

Keni parë si zverdhet
gjethin që merr era
e kalbet në heshtje
sa të vijë pranvera
për të ngjallur bimën
të dalë lulemira
të kundërmojnë jetë
nga vargjet e lira !

Sonte kam kujtime...


Sonte kam kujtime
rikthej jetën pas
ndjej mjegulla gjëmime
por zemra s'më palas,
Jam e fortë si shkëmbi
jam margaritar nga deti
më dridhet frymëzimi
vargëzoj si poeti!

Frerët mbaj në dorë
kah i jap ardhmerise
nuk më frigon bora
s'kam frige prej stuhisë,
E kam ngrit flamurin
ec per në fitore
Kënga ime nesër
do të mposhte llogore...

Sa me ka marre malli


Sa më ka marrë malli
kam nis të të harroj
ku shkoj gjithë kjo jetë
kështu na verboj!

Nisem drejt kujtimit
e di kur ishim bashkë
ishte kohë e lumtur
mbeti kohë e lashtë

Në cilën ëndërr ngecëm
si doli ky hutim
kush na ngatërroj rrugët
mbetëm pa kungim!

Në kurorë të jetës
ne pa lumturi
Sa vuaj këto çaste
kam një tmerr në gji!

Vij tek ti kur te merr gjumi


Një vullkan , një llavë del
brenda meje e kam zjarr
zëri britmë rënkon në tel
më ik zemra si e marrë,

Vij tek ti kur të merr gjumi
vij një ninulë të të them
sa i bukur - fëtyrë pëllumbi
malli zjarrtë më rrëmben!

Nga thellësi e syve rrjedhin
lot të nxehtë shkojnë valë,
dhe frymëzimet gjithkund bredhin
vargjet bëhen radhë - radhë,

janë për ty zemra ime
rima kurrë nuk nërpritet
të bëjnë roje , të përgdhelin
trupi shpejt të të rritet!

FRYMEZIMET



Sonte frymëzimet më kanë pushtuar
jam në përballje, jam në betejë
se gjumi kush e di ku ka merguar
vargu i këngës ta rrëfejë !

Sonte ma shumë se gjithcka kam vlerë
le të krijojnë vargjet një llogari
ia kujtoj duhmën e shpirtit që solli erë
më bëri të ndjej - dashuri!

Sonte, vetmia dhe heshtja flasin
dyfish më oshëtin mungesa për ty !
Nëse nga inati nisin dhe pëlcasin
është zjarri që djeg e të bën hi!

Edi - gjithesia ime

Në djepin e rritës të shtrova
të prehesh nga loja , të rritesh
ca vargje mbi kokë , përkushtime
si trim të ndjehesh kur të ngritesh!

Të zgjohesh me rrezet e mëngjesit
Ditës sime t'i japish ngrohtësi
Unë pres të dëgjoj zërin e këndesit
Mëngjesin ta bëj për ty!

NUk e di përse loti më mbeti
tek çerpikët u ndal , u përlotën sytë !
pika- pika rrjedhin si dallgë deti
Edi - gjithesia ime , s' ke të dytë...!

Tri lirika

1.

E nisa lirikën ,... nuk i dua rimat
pa zë do të hyj në brenditë e heshtjes
pjerrtas le të bijnë rrezet mbi ngricën
bryma le të shkojë nga shtati i luleve
që rënkojnë e zverdhen me klithma
ku mbeti bukuria dhe era ...


2.

Në bishtin e lahutës fushat e zërit
presin telat të koordinojnë ritmin
të përthyhen gështrinjtë për të jehuar
këga e nizamëve që e pritën ditën
të kthehen me thinja mbuluar në kokë
ku ngelën nuset e mbuluara në zi...

3.

Kush i prishi notat e pentagramit
çka u shkrua në librin e fatit
përse ia hapi dyerët zezonës që ra
të ngatërrojë bardhësinë e rritës
dhe të shkrumojë gjithë mirësinë
që kurrë se kuptuam se ishte mes nesh...

|| Tri lirika

1.

Nisi kohë e keqe, shiu e bora bashkë
dëgjohen kërcëllima e trokitje në çati
po zbret qielli i ngrirë të sejllë ndërrimin
moti i ri do të vijë për fitore të re
për një hap përpara do të ngritemi,
ne - një vjet më shumë pleqëri mbi shpinë...!


2.

Në shesh ka dalë e trumbeton vetmia
nga mërgimi do të vijnë ma të varfër
të ndezin zjarrin e mallit në Atdhe
sa djersë e gjak të mbetur në kantierë
ku rinohet Evropa , e plakemi ne
që u nisëm të rinj nëpër shtigje!

3.

Në Tokën e Kosovës rinohen gjymtyrët
një shekull kllapi, një shekull i zi
i mbeti mbi shpinë si ushujza në gjymtyrë
ia pinte gjakun dhe damarët
ia ngulte në palcë hanxharët
Kosova nuk u thye, ajo nuk u mposht...!

e pres te vi nje dite ne krahet e mi

e pres nje dit te vi tek lumi drini se kam koh pa e pare

E pres nje dite qe synimet e njerezve te drejte te arrijne ne vendin e duhur

olsaaa wrote:

VOGLUSHI IM Do të marrë malli por, bashke s'do të na shikosh, do të mundojë që ne prindërit tu jemi ndarë ! Kur të shikosh prindërit e shokëve do të mendosh përse pate ate fat , do të të vijë për të qarë ! Se jeta bir i ka këto, ti vonë do të kuptosh megjithëse do të të vije keq, do të jeshe i pikëlluar ! Unë dua që ti gjithmon të mira të gëzosh mos të të ndodh kështu si ne që të kemi pikëlluar! Unë për ty pa gjumë jam netëve të vetmisë jane çaste kur lotoj se malli më pushton! Për ty gjithmon në vargje i shkruaj dashurisë të rritesh si trim se ashtu zemra ime do !

pres një ditë të vijë
pres nje ditë të degjoj
pres nje ditë të lexoj pë ty
pres....ajo ditë ty autore t'gjallëroj

nuk kam fjalë më shumë
emocionet shkruajnë në qetësi
rreshtat do i lexon edhe ai si unë
një ditë ai patjeter tek ti do të vijë