Luani dhe tre qetë

Kjo është një fabul e vjetër sa vetë bota; ose, më mirë, e vjetër sa dhe proverbat, të cilat, për t’i bërë ballë kohës dhe harresës, shpallën miqësinë dhe vëllazërinë të përmbledhur në thënien “Bashkimi bën fuqi”.
Që prej disa kohësh një luan gjuante tre qe. Por barngrënësit paqedashës qëndronin gjithmonë bashkë si miq të mirë dhe luani kishte frikë se duke sulmuar njërin, dy të tjerët do ta mbronin me brirët e tyre. Atëherë mendoi të përdorte dredhinë.
Filloi të fliste me njërin prej tyre dhe duke u kujdesur që të dy të tjerët mos ta dëgjonin, mërmëriti: - A e di se ç’thuhet këtej rrotull? Që ti je një llups i madh dhe që iu ha barin më të mirë shokëve të tu. Dhe ç’është më e keqja e ka thënë njëri prej atyre të dyve!
- Hëm! - hungëroi kau dhe filloi të dyshonte brenda vetes për sinqeritetin e miqve të tij.
Edhe atyre dy të tjerëve luani u bëri të njëjtin muhabet. Rezultat i gjithë kësaj ishte prishja e miqësisë së tyre dhe ata u ndanë.
Kështu që luani mundi t’i hante njëri pas tjetrit.
Ah, sa mirë do të ishte sikur asnjëri mos t’i besojë armiqtë e vet dhe të kishte besim te miqtë!
/Ezopi/

Ehhhh ma kujtove gjyshen me kete perralle