E Pashë Vdekjen më Sy....Gani Sylë Shala Ditari i një luftëtari të UÇK-së

E pashë vdekjen me sy!
Gani Sylë Shala
Ditari i një luftëtari të UÇK-së

“Dhe, para së gjithash, ruhuni nga mallkimi i historisë

dhe mos e harroni atë kur të jepni mendimin tuaj!” - Hasan Prishtina

Njëri ndante bukë. “Si je more shok?”, më tha. “Mirë jam”, i thashë. “A më patriot je ti apo unë!?” “Unë di për vete e jo për ty!?”- i thashë. “Unë kam qenë tre vjet me pushkë në dorë në Kroaci, dy vjet në Kosovë”. I erdh inati e më shau nënën e shqiptarit, gjakun...

Më ra disa herë dhe më përgjaku. Shkova brenda, disa të burgosur ma pastruan gjakun. Njëri prej atyre shokëve më tha: Avdiu të ka rrehë. Pyeta njërin nga ishte. Nga Doganajt e Kaçanikut, m’u përgjigj. Ai vazhdoi duke thënë se jemi ushtarë të UÇK-së! Nuk i besova.

Ndërkaq njëri më pyeti për emër. I thash se unë jam Shemsi Shala nga komuna e Pejës. Tjetri më tha: a je i plagosur? Po, jam, i thashë. Po ku je plagosur? – më pyeti. Në Gjakovë, - ia prita. Njërit i shkuan lotët. Kur ma pa kryqin në gjoks, m’u drejtua: Shemsi unë jam Hasan Dalloshi, ky është Ahmet Hoxha,...

Rasti thonë është mbret i botës, kush e ka menduar se do shihemi dhe do njihemi përsëri, sepse ishim të dërrmuar dhe mezi e njohëm njëri-tjetrin!

13 maj 1999

Na qitën në oborr me shëtit. Pashë Xhokën. Edhe shumë autobusë. Një kriminel më mori e më çoi te një veturë, më hipi ngadalë. Pasi ma pa kryqin në gjoks, mendoi se jam shka! Kur u nisën autobusët, ne ishim më të fundit. Kur mbërrimë afër fshatit Llazicë, u dukën aeroplanët e NATO-s në qiell. Ndërmjet autobusëve ishin tanket. Aeroplanët bombarduan kolonën e tankeve dhe i shkatërruan të gjitha. Urën e këputën. Si kaloi rreziku, hymë në autobus, sikurse edhe shkiet. Shkiet me thika u binin të burgosurve. U ofruan tek unë. Kur ma panë kryqin në gjoks, menduan se jam serb!

Prej fshatit Llazicë na nisën drejt Dubravës. Para burgut të Dubravës na pritën 100 shkie me hunj në dorë....

Më thanë të drejtohesha në derë të burgut. Njëzet metra pa hyrë në oborr të burgut, pashë shumë lopë... Krejt lopët e vjedhura i paskan pru këtu... Dhe shava...

Nuk e kisha parë shkaun pas mejE.! Më kishte dëgjuar. Më ra mbi 30 herë me kërbaç. Hyra zhag në oborr të burgut. Përjashta burgut dëgjohej kukama. I rrihnin të burgosurit shqiptarë me lloj-lloj mjetesh...

Duke shkuar në pavijon, u rrëzova nuk munda me vazhdue. Erdhën dy veta e më morën zhag. Më çuan në pavijonin C, në izolim. Përsëri u takova me grupin e Kaçanikut:

Ahmet Hoxhën, Hasan Dalloshin, Mehdiun, Tefikun, Musliun, Fatmirin dhe Sejdiun.

Këta kanë qenë grupi i Kaçanikut, por edhe Tahir Panxhën, Dervish Sylën, Sylë Kuqin, Ismet Musën, Rasim Selmanin, Rasim Jahën, Shaqë Selmanin dhe shumë e shumë të tjerë

Për natë i rrihnin, bukë nuk u binin... Hasan Dalloshi kujdesej për mua.

16 maj 1999

E morën mr. Ukshin Hotin vetë të tretin.

Në orën dhjetë filloi sulmi i NATO-s mbi pavijonin C. U vra Xhoka vetë i treti, një i Balajve. I shkoi tymi e flaka pavijonit. Ndihshin britma, ulërima... Bërtiti Hasani, C-ja u kall..Rama, baci Mehdi, shkuan me i thye dyert. E pashë Gani Nimanin. Hasaniysh e ki emrin ?E kam te ndërruar, - i thashë.

Hasan Dalloshi, Naim Rexhë Kurmehaj dhe Ismet Musa, me kazmë i thyen dyert. Gjashtëdhjetë dyer i kanë thyer më 19 maj 1999, ndërsa unë dy.

Pasi dolëm të gjallë nga pavijoni C, i doli flaka. Dolëm në oborr. Na çuan në shkollë. Naimi e më pruri bukë. U ulëm një qoshe e thirra Hasanin. Mendova se nuk mund të dal i gjallë me i tregue! Po të tregoj Hasan, unë jam Gani Shala, jam më emër të vëllait. Hasan, nëse vritem, shko te shtëpia, u tregon për mua. Gani ama adresën, më tha. Ia dhashë adresën. Hasanit i shkuan lotët. Ma dha besën. Naimi më tha: Gani, e thyen shkiet murin e oborrit, a mujmë me ikë? Po Naim, me i tregue Hasanit nga Doganajt e Kaçanikut, Dervish Sylës, Rasim Jahës, Rasim Selmanit, Shaqë Selmanit, Ahmet Hoxhes, Tefikut etj.

Naim, kur të bëhet aksham, unë ju prij e ju çoj në Ruhot, - u thashë. Tentuam natën me dalë, por nuk mundëm! Tentuam dy net me radhë e nuk mundëm!

1 qershor 1999

Përsëri sulmoi NATO-ja, duke filluar në orën 9.00. U vra Ahmet Hoxha, skaj meje. Mua më nxori nga dheu Hasan Dalloshi. Vazhdimisht sulmonte NATO-ja. Rashë përmbys, mbi mua ranë Tefiku e Hasani.

Tefikut i thashë pse re mbi mua. Mos bëj zë. Duam me të shpetue ty Shemsi! Ra një predhë në shkaut. I ra në shpinë e krye Tefikut. Hasani u çua dhe tha kaloi sulmi. Çohu baci Tefik, ma hoqi Hasanin Tefiku prej shpine të vdekur. Naimit iu kish pas këputur kryet. Hasani ia mori trupin Naimit, unë zhag kryet. Hasani e mori Ahmet Hoxhën, i bëmë bashkë. Naimi ishte nga Strellci i Epërm, Tefiku nga Kaçaniku. Ahmet Hoxha nga Ferizaj, Hasan Maraj: jeta e jonë..Shkuam në fushë dhe gjithë ditën natën ndenjëm aty.

22 maj 1999

Na lajmëruan me altoparlant: S’ka jetë më në Dubravë. Bëhuni rresht afër murit. O Hasan duan me na vra. Jo Gani, - më tha. Hasani këqyri në karakoll, kishte murtaja të vendosura. Mos u tut Gani. S’jam kah tutna! – i thashë. Në gjashtë rresht! Nuk vonoi, ndoshta as sekondat, dhe me tërë arsenalin e armëve shtinë mbi ne.