Dialektet e gjuhës shqipe

Dy dialektet kryesore të gjuhës shqipe janë gegë në veri dhe toskë në jug, të ndara afërsisht nga lumi Shkumbin. Gegërishtja dhe toskërishtja janë degëzuar për së paku një mijëvjeçar, dhe format e tyre më pak ekstreme janë ndërsjellash të kuptueshme.
Gegërishtja ka nën-variantet më të dallueshme, prerjet të cilat janë lloje më veriore dhe lindore, që përfshijnë ato të qyteteve të Shkodrës, rajonin e Maqedonisë Verilindore, Kosovën, Malin e Zi dhe fshatin e izoluar Arbanasi (jashtë Zarës) të bregut të Kroacisë, Dalmacisë.
Toskërishtja dhe gegërishtja kanë dallime fonetike, morfologjike apo dallime në fjalor. Dallimet fonetike janë të pakta dhe disa nga to janë: â hundore e gegërishtes me ë-në e toskërishtes ( nâna - nëna ; bâni - bëri) n-ja e gegërishtes me r-në e toskërishtes (syni - syri ) etj. Ato morfologjike toskë - gegë: të punoj - me punue etj..
Disa nga dallimet në fjalor toskërisht- gegërisht janë: dhelpër - skile, gjalpë - tlyn, fshat - katund etj..