Ujku i ngopur dhe delja

Nëpër fabula ujku është gjithmonë i uritur. Më mirë të themi “pothuajse gjithmonë”. Në këtë fabul, për shembull, bëhet fjalë për një ujk të ngopur! I ngopur deri në atë pikë sa kur dalloi një dele dhe kur e pa që po i binte të fikët nga frika, iu afrua dhe e siguroi duke i thënë me zërin më të butë që i doli në atë çast:
-Mos ki frikë e dashur, nëse do, je e lirë të shkosh. Por fillimisht dua të vë në provë sinqeritetin tënd. Duhet vetëm të shprehësh ndershmërisht tre mendimet e para që të përshkojnë mendjen në rrethana si kjo tani. Je gati? Po? Atëherë, jepi me mendimin e parë! -Do desha... do desha -, belbëzoi e shkreta me një fill zëri. -Do desha të mos të kisha takuar tani as kurrë ndonjëherë! –Mirë, shumë mirë -, hungëroi ujku. -Le të dëgjojmë tani mendimin e dytë.
- Do desha që ti të humbisje shikimin nga të dy sytë-, tha me një frymë delja dhe uli qepallat, duke u përgatitur të vdiste. –Mirë... shumë mirë -, dëgjoi në fakt zërin e ujkut me një theks të pazakonshëm. Atëherë, hapi sytë dhe me një britmë të lart lëshoi mendimin e tretë, tha si një e pushkatuar. - Do desha t’i shikoja të vdekur, të gjithë ujqit e mallkuar! -Ah, ashtu? –hungëroi ujku. - Nuk kam mbaruar -, blegëriu delja, që tani ndihej si një luan, madje si luaneshë. - Do e desha pasi na keni shpallur një luftë të pamëshirshme, ndërkohë që ne nuk ju kemi bërë asgjë të keqe!-. - Mendoj se ti ke të drejt-, i tha ujku i bindur. -Ik je e lirë! Siç e shikoni, sinqeriteti është gjë e mirë dhe vlerësohet gjithmonë, edhe mes armiqve. /zeri.info/