Ujku dhe lejleku

by **Naki** Tue 10 Jul 2012, 20:32

Një ditë, ujku, që hante e hante pa pushim, e pa veten të dënuar për makutërinë e tij. Një kockë e vogël deleje i kishte ngecur keq në grykë. Me një fjalë ujku po mbytej. Vështroi përreth me sytë e dala kokërdhok dhe pa një lejlek, iu afrua dhe i llomotiti:

- Koc, gry,glum, glan...

- Hape gojën!

-Aaaaaa... - ia bëri ujku. Dhe ndërkohë që zogjtë, insektet dhe krimbat ia mbathën me vrap, lejleku futi në atë gojë të tmerrshme jo vetëm sqepin, por edhe kokën. Pas pak e nxori kokën bashkë me kockën, të cilën e pështyu sa më larg që qe e mundur.

Ujku bëri një “glup” për të provuar gëlltitjen dhe u nis të ikte.

- Ej! - i thirri lejleku, që u ndje e fyer. - Po dhuratën?

- Bah! - u zgërdhi ujku i tmerrshëm. - E nxore kokën nga goja e ujkut dhe kërkon akoma dhuratë?

Dhe u largua me të vërtetë, madje pa e falënderuar fare. Ndërkohë lejleku mendonte me vete: “Sa e çuditshme! Bëra mirë, duke rrezikuar të gjeja keq dhe jam sërish i lumtur!”

Ezopi

by albi Tue 17 Jul 2012, 11:01

Ujku dhe qengji

Një qengj i vogël dhe i urtë kishte dalë për të lozur në livadhin aty afër kasolles. Ujku kishte disa orë që po e ruante që mbrapa ferrës, donte t’i sulej dhe ta hante, por po priste një rast të volitshëm. -Do të ishte më mirë të dukej si aksident- mendonte ujku, se dhe i kishte friken Balos, qenit të madh që ruante delet.

Qengji i vogël nuk dinte gjë për ujkun që ishte aty mbrapa ferrës dhe vazhdonte të luante. Luaj e luaj dhe qengjin e vogël e mori etja. Mendoi te pinte pak ujë dhe aty afër ishte një lumë i vogël me ujë të pastër dhe të kulluar si kristali. U afrua, u ul në gjunjë dhe u zgjat të pinte, por befas u paraqit ujku pak më sipër tij.

“Kujt i turbullon ujin ti more”, foli ujku gjithë inat dhe gati për sherr. Qengji e pa dhe foli i trembur: “Ti, zoti ujk po pi më lart se unë ujë dhe unë nuk kam si të ta turbulloj ty ujin”. Ujku u shtang për një moment pasi ishte e vërtetë ajo që thoshte qengji, pasi uji rridhte nga ujku teposhtë ku gjendej qengji.

Por ujku ishte i vendosur dhe atëherë pa u menduar tha: “Po mbase është e vërtetë por nëna jote piu ujë dje pak më lart se sa që unë po pi tani, dhe ajo ma turbulloi. Ajo nuk është këtu ndaj unë do të ha ty. Dhe ujku u hodh sakaq në drejtim të qengjit të urtë që nuk pati kohë të thoshte asnjë fjalë tjetër.

by Katilja Mon 23 Sep 2013, 19:08

Dreri që sodit veten në ujë

Në ujin kristal të një burimi, një dre vetëm rri e sodit, dhe
lëvdonte hijeshinë e brirëve që i ishin rritur. Që në ujë futeshin
thellë, përçmim i kishin ndjellë, edhe i këqyrte me hidhërim.

“Pse, o Zot, gjithë ky ndryshim? Brirët lartojnë me madhështi
përpjetë, teksa këmbët nder s’më bëjnë në jetë”. Në këto fjalë, një
langua iu qep pas. Dreri shpejt zë e vrapon, në pyll shpëtimin e kërkon.

Po mes pemëve kurora vrapin ia ndaloi, që këmbët e shpejta ia
pengoi. Çmojmë të hijshmen e përçmojmë dobinë, paçka se hijeshia shpesh
na gabon. Si dreri që lakmonte stolitë, e shante këmbët që i jepnin
shkathtësinë.

by Sponsored content

Ujku dhe lejleku

Ujku dhe lejleku

Re: Ujku dhe lejleku

Re: Ujku dhe lejleku

Re: Ujku dhe lejleku