Mergata Shqiptare

Mërgata shqiptare (edhe Diaspora shqiptare) është term me të cilin përfsihen tëgjithë shqiptarët të cilët jetojnë dhe veprojnë jashtë trojeve autoktone shqiptare.
Mërgata shqiptar me kalimin e kohës ka shkuar gjithnjë e më tepër duke u rritur. Edhe tek Shqiptarët, sikuse tek popujt tjerë të botës ka pasur migrim të popullsis. Nga këta banorë që kanë migruar për shkaqe të ndryshme në vede të ndryshme të botës, shpeshë herë janë krijuar grupe të organizuara në shoqata kulturore.
Në historin e kombit shqiptar aktiviteti i këtyre grupeve të mërgatës, jo rallë ka luajtur një rolë të madhë në vendimet të ndryshme politike që janë marrur mbi qeverisjen e tokave Shqiptare. Po ashtu ka raste ku nga këto grupe janë inicuar edhe veprime të cilat kanë ndikuar në gjuhën dhe kulturën shqiptare.
Qendrat e mërgatës shqiptare kanë lëvizur varrësisht nga zhvillimet e përgjithshme botërore. Kështu që nga fillimi i shekullit I në pjesë të ndryshme të Italisë së sotshme, bashkëvendasit janë organizuar në grupacione të ndryshme, disa nga këto grupe në fillim kanë pasur ndikim në vendimet e Romës e me kalimin e kohës edhe kanë marrur pozicione qeverisëse në udhëheqjen e perandorisë Romake.
Fazë tjetër e krijimit të grupeve të diaspores është perandoria e Bizantit. Edhe këtu edhe pse në histori deri më tani nuk flitet për ndojë organizim të diasporës, vetë fakti i prezencës së personave me prejardhje nga teritoret shqiptare në qarqet e udhëheqjes së perandorisë Bizantine, lë të kuptoi për një formë të organizimit të këtyre personave në Stambolin e sotëshem.
Me pushtimin e Ballkanit nga Perandoria Osmane, diaspora në Itali organizohet në atë shkallë saqë këtu mund të flitet për një koloni. Në anën tjetër edhe diaspora në perandorin Osmane luan një rolë gjithnjë e më të madhë.
Para shkatrimit të perandoris Osmane qendra e mërgatës nuk duket si e koncetruar në njërin nga metropolet po ajo disi shpërndahet dhe shkon duke u rritur ndikimi i saj. Këtu janë prezente grupet e organizuara në Stambol, Bukuresht dhe Misir në Egjiptin e sotëshem.
Gjatë zhvillimit industrial të Evropës Përindimore si duket mërgata në këtë anë të botës nuk ka qenë aq prezente dhe e organizuar. Kështu vrehet një organizim në Shtete e Bashkuara të Amerikës gjatë kohës më të re.
Me fillimin e kryengritjes në Kosovë, mërgata shqiptare në Evropen Perendimore katapultohet për nga numri. Kjo rritje e numrit të mërgimtarëve ka sjellur nevojën e një organizimi i cili kryesisht është bërë në grupe në nivele të qyteteve të cilat kanë bashkëpunuar ndërmjet tyre në nivel të shtetit ku kanë qenë. Gjatë kësaj kohe finacimi i këtyre gupeve është bërë vetëm nga vetë antarët dhe ndikimi i shteteve ku ato grupe kan vepruar ka qenë i vogël.
Pas luftës organizimi i mërgatës në Evropën Përendimore bëhet kryesisht nga studentët ndërsa në Shtete e Bashkuara të Amerikës duket se kjo ndihmohet edhe nga aktivistë atdhetarë.
Me zbulimin e internetit komunikimi i mërgatës me vendlindjen edhe pse nuk është në shkallën më të lartë ai zhvillohet në një masë të pa parë deri më tani.
[url=][/url]
Shoqatat dhe shoqërit kulturore


Gjatë zhvillimeve historike nga Mërgata shqiptare janë themeluar shoqëri të ndryshme kulturore të cilat varrësisht prej shkallës së zhvillmit të shoqërisë kanë pasur edhe gazetat e tyre. Në kohën më të re kjo bëhet duke prezentimin e fletave elektronike dhe radio staconeve elektronike. Disa gupe të mërgatës shqiptare që kanë arritur të organizohen në shoqëri kulturore janë:

Arla, të uroj për temen. Une nuk po replikoj shumë larg por po lidhem me disa të mira te ketij shekulli që kanë të bejnë me mergaten.
Gjatë historisë, jemi dëshmitarë, se figurat më të ndritura të kombit vepruan për cështjen kombëtare nga jashtë. Këtu duhet cekur sidomos rolin e shumë Rilindasëve, te cilët tërë veprimtarinë e tyre patriotike e zhvilluan përmes Shoqatave të ndryshme, që funksiononin jashtë Shqipërisë.
Poashtu, edhe në historinë tonë më të re, kemi organizimin dhe veprimtarinë e shumë aktivistëve, që mundin, djersën dhe jetën, për cështjen e shenjtë kombëtare e zhvilluan larg atdheut.
Me punën e tyre, ata ndërkombëtarizuan cështjen e pazgjidhur shqiptare në Ballkan, duke qenë digë kryesore e proceseve që do të zhvillohen më vonë. Nuk dua të përmend emra, ngase ata janë të shumtë e ndoshta dikujt mund t’i hyjë në hak, por mund të themi lirshëm se puna dhe veprimtaria e tyre qoftë në Shtetet e Bashkuara të Amerikës, qoftë në shtetet perëndimore të Europës i hapën Kosovës rrugën njëkahëshe drejtë pavarësisë.
Organizimi i shqiptarëve në diasporë, për të sensibilizuar mendjen e fuqive të mëdha perëndimore, përmes kontakteve me personalitetet më të njohura të politikës botërore, organizimit të protestave kundër dhunës së egër shoviniste sërbe, që nuk zgjedhte mjetë për të shfarosv një popull të tërë, si dhe me mbledhjen e mjeteve financiare sa herë që e kërkonte nevoja, dëshmuan se ata edhe pse jetojnë fizikisht jashtë atdheut, atdheun e bartnin me vete në zemër.
Për të vërtetuar se atdheu, është mbi të gjitha, shqiptarët e diasporës nuk kursyen mundin dhe djersvn e tyre, për ta ndihmuar materialisht luftën e drejtë për liri, që zhvillohej në tokën atërore kundër pushtuesve sllav. Shumica prej tyre u kthyen në atdhe dhe iu bashkuan radhëve të Ushtrisë Clirimtare të Kosovës, duke lënë metropolet e Europës, duke lënë familjet dhe vendet e tyre të punës me një qëllim të vetëm: Për të vdekur për Kosovë!
Shumë prej tyre u bënë lajmëtarë të lirisë. Gjaku i tyre i derdhur krijoj themelet e shtetit të Kosovës.
Ata me veprën e tyre heroike shruan historinë më madhështore të popullit shqiptar. Ata nuk vdiqën, vetëm se u kthyen në dheun e tyre të shtrenjtë, duke u shëndrruar në lapidarë heronjësh.
Lum dheu i Kosovës që i ka pranë dhe ju qoftë i leht ky dhe!
Megjithë, sakrificën e tyre madhore, për cështjen e shenjtë që quhet liri dhe shtet, ata edhe më tutje ndjehen se ende kanë obligime të mëdha për vendin e tyre; sidomos, kur mirret parasysh gjendja ekonomike, numri i madh i papunësisë, gjendja e rëndë e në shëndetësi, plagët që ende pikojnë gjak nga lufta, si dhe pozitën e vështirë të atyre që humbën më të dashurit e vet.
Shqiptarët e diasporës vazhdojnë akoma aktivitetin diplomatik, ndihmojnë familjet e tyre në Kosovë e gjithkund tjetër në trojet shqiptare, janë të gatshëm pvr ndihma humanitare, që t’u dilet në ndihmv atyre qv kanv kushte të papërballueshme ekonomike, organizohen ndihma në forma tv ndryshme për të ndihmuar të sëmuarit që kanë nevojv për shvrim jashtë shtetit, janë të gatshëm për investime që do të zhvillonin ekonominë e vendit dhe do të mundësonin hapjen e vendeve të lira tv punës. Poashtu, janë të gatshëm qv përvojen dhe dijen e tyre të marrë gjatë shkollimit në vende të ndryshme perëndimore, ta aprovojnë edhe në Kosovë, sidomos tani, kur Kosova ka më së shumti nevojë për zhvillimin e sistemit ligjor dhe demokratik, si hap i parë drejtë integrimit nv Bashkësinë europiane.
Shqiptarët, qv jetojnë jashtë shtetit të tyre, janë gjithmonë pjesë e pandarë nga trungu i atdheut.
Prandaj, janë gjithmonë të gatshëm që vendit t’i dilet ne ndihmë, ngase besojnë fuqishëm se borxhi ndaj ATDHEUT nuk paguhet kurrë.

Flm shume Naki dhe qellimi i postimit te ketij shkrimi ka qene qe cdokush nga ne te njihet me punen e mergimtareve,sepse pervecse ata ndertojne nje jete ndryshe nga ne ketu, bejne te mundur te njifemi dhe si komb.Madje shpesh me krijophet bindja se ata jane shume here me teper atdhetar se ne.

DO TE BENTE MIRE TE HAPTE CA SHKOLLA PER FEMIJET QE PO HUMBASIN GJUHEN!!!!

TE MOS TI BEJE PARATE VETEM BENCA DHE bmw